مطالعه باکتریولوژی ادرار و ارتباط آن با یافته های هیستوپاتولوژی مثانه و کلیه در گاومیش رودخانه ای

بررسی شیوع عفونت های ادرار و ارتباط آن با ضایعات هیستوپاتولوژی مثانه و کلیه در گاو میش 535 راس گاو (143 راس ماده، 210 راس نر) ارجاعی به کشتارگاه اهواز تحت مطالعه قرار گرفتند. بعد از کشتار نمونه ادرار از مثانه اخذ گردید. نمونه های ادرار بر روی محیط های مک کانکی وبلاد آگارکشت و بعد از 48-24 ساعت انکوبه از نظر رشد باکتری بررسی شدند. باکتری های جداشده با استفاده از روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. از بافت کلیه و مثانه نمونه برای بررسی های هیستوپاتولوژی تهیه گردید. نمونه ها با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند.
ازمجموع 353 نمونه ادرار (5/38%) 19 نمونه دارای باکتری بودند که این مقدار در گاوهای ماده 6/3% و گاوهای نر 4/8% بوده است. (21%) E.coli، استافیلوکوکوس (31/6%)، استرپتوکوکوس (15/8%)، پروتئوس (15/8%) و کلبسیلا (5/3%)، یرسینیا (5/3%)، اکتینومایسس و پاستورلا همزمان جدا شدند. در بررسی های هیستوپاتولوژی (14/4%)51 و (1/4%)5 نمونه به ترتیب واجد دارای التهاب مزمن مثانه و پیلونفریت بودند. از ادرار 3 راس مبتلا به التهاب مزمن مثانه و 2 راس مبتلا به پیلونفریت باکتری جدا شد. بررسی های آماری نشان داد ارتباطی بین آلودگی ادرار با التهاب مزمن مثانه و پیلونفریت وجود ندارد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که در تمام موارد ضایعات عفونی دستگاه ادراری امکان جدا نمودن باکتری وجود ندارد و در دام های فاقد ضایعه دستگاه ادرای نیز باکتری های مسبب بیماری حضور دارد و برای ایجاد ضایعه نیاز به عوامل مستعد کننده دارند.