عوامل استرس زای شغلی، الگوهای سازگاری و ارتباط آن با وضعیت سلامت روان پرستاران شاغل در بیمارستان امام سجاد رامسر

حرفه پرستاری از مشاغل پراسترس بشمار می آید. عوامل استرس زای شغلی می تواند سلامت روانی و جسمانی شاغلین این حرفه را در معرض خطر قرار دهد. پرستاران برای مقابله با عوامل استرس زای شغلی خود از الگوهای سازگاری متنوعی استفاده می کنند، لذا این پژوهش با هدف تعیین استرس های شغلی و الگوهای سازگاری و ارتباط آن با وضعیت سلامت روان پرستاران شاغل در بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر در سال 1390 انجام شد.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که بر روی 100 پرستار شاغل انجام شد. نمونه گیری به روش سرشماری و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه شامل:1- مشخصات فردی و شغلی2- فهرست عوامل استرس زای شغلی،3- پرسشنامه روش های مقابله با تنش (WOCQ)4- پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری spss16 تجزیه وتحلیل شد.
60درصد از نمونه ها نمرات سلامت روان بالاتر از نقطه برش پرسشنامه GHQ-28 داشتند. مشاهده مرگ بیماران، حجم کار زیاد و پایین بودن حقوق و مزایا به عنوان مهم ترین عوامل استرس زا از سوی واحدهای موردپژوهش معرفی شدند. بین استرس شغلی و سلامت روان پرستاران (p<0/000) همچنین بین الگوی سازگاری مشکل گشایی برنامه ریزی شده با همه حیطه های سلامت روان ارتباط معنی دار مشاهده شد. بین وضعیت اقتصادی با بعد عملکرد اجتماعی نیز ارتباط معنی دار بود (p<0/000).
استرس یک خطر شغلی برای پرستاران محسوب می شود لذا تامین بهداشت روانی پرستاران بالینی با آموزش راهکارهای مقابله موثر با استرس و توجه مدیران خدمات بهداشتی درمانی جهت کاهش و کنترل آن ضروری است.