رسانه های دگراندیش از رویکرد انتقادی تا مشارکت اجتماعی

مبنای نظری رسانه های دگراندیش مفهوم ضدهژمونیک گرامشی و مفهوم صنعت فرهنگ مکتب فرانکفورت است. آنها با این مفاهیم به نقد کارکرد رسانه های جمعی جریان اصلی در توزیع و تقویت افکار سرمایه داری و هژمونی سرمایه داری در جامعه می پردازند. رسانه های جریان اصلی، رسانه های ایدئولوژیک، هژمونیک و غیرانتقادی هستند که در راستای حفظ نظام سرمایه داری، تقویت پروژه جهانی شدن و امپریالیسم فرهنگی فعالیت می کنند.
رسانه های دگراندیش در مقابل رسانه های جریان اصلی تعریف می شود، هدف رسانه های دگراندیش به چالش کشیدن اشکال سرمایه داری مسلط در حوزه محصول رسانه ای، ساختار رسانه ای، محتوا، توزیع و دریافت رسانه ای است. رسانه های دگراندیش به موضوعاتی نظیر جنبش های اجتماعی، رویکردهای پسامارکسیستی و مطالبات سیاسی جدید می پردازد. رسانه های دگراندیش در ادبیات نظری ارتباطات و فضای رسانه ای کشور شناخته شده نیست و نهادهای سیاسی و رسانه ای کشور سیاست مشخصی برای کاربست آن در دیپلماسی رسانه ای ندارند. پژوهش حاضر ضمن بررسی ابعاد نظری رسانه های دگراندیش رهیافت هایی برای استفاده از رسانه های دگراندیش در دیپلماسی رسانه ای ارائه می دهد. رسانه های دگراندیش به مثابه فرصتی برای نظام رسانه ای کشور به شمار می رود که می تواند از این پتانسیل به منظور بازنمایی خود و مدیریت افکار عمومی جوامع دیگر استفاده کند.