اثرات انسداد اپیدیدیم قبل از وقوع بر بیضه موش صحرایی

تحقیقات گذشته درباره اثرات انسداد اپیدیدیم بر بیضه ها ضد و نقیضی بوده و مکانیسم اثر مضر انسداد سیستم تناسلی بر لوله های سمینی فر هنوز ناشناخته است.

هدف اصلی این مطالعه بررسی اثرات انسداد اپیدیدیمی قبل از وقوع بر بیضه های موش صحرایی بود.

موش های صحرایی 15 روز به صورت تصادفی به دو گروه برای انسداد اپیدیدیمی (25=n) و یا گروه شم (15=n) تقسیم شدند. موش های هر دو گروه در روزهای 21، 35، 56، 90 و 120 کشته شدند. بیضه های خارج شده در فیکساتیو بویین میکس و در پارافین جداسازی شد. بافت ها با ضخامت 5 میکرومتر برش زده شد و با رنگ آمیزی سه گانه و هماتوکسیسین- ایوزین رنگ آمیزی شد.

در موش های صحرایی که اپیدیدیم آن ها مسدود شده بود، اولین تغییرات بافت شناسی در روز 56 تشخیص داده شد. تغییرات در ژنراتیو شامل افزایش قطر لوله سمینی فروس و ضخامت غشاء پایه، کاهش ضخامت اپی تلیوم زایا، فقدان اسپرماتید و حضور اسپرماتیدهای چند هسته ای بود. در گروه هایی که اپیدیدیم آن ها مسدود شده بود در روزهای 90 و 120 سلول های ژرم به شدت کاهش یافته بود.

تغییرات در ژنراتیو پیش دونده بعد از انسداد اپیدیدیم قبل از وقوع اتفاق افتاد اما این تغییرات تا زمان بلوغ مشاهده نمی شوند و در لوله های سمینی فروس که دژنراسیون وسیعی را نشان دادند، اپی تلیوم سمینی فروس عمدتا از سلول های سرتولی تشکیل شده بود.