مقایسه نتایج حاملگی بعد از درمان با کلومیفن در مقایسه با لتروزول برای بیماران با پاسخ ضعیف در پروتکل تحریک تخمک گذاری خفیف

پاسخ دهندگان ضعیف در تحریک تخمک گذاری یکی از نقاط قابل توجه در درمان ناباروری می باشند. روش تحریک تخمک گذاری خفیف نسبت به درمان با دوز بالای هورمون تحریک کننده فولیکولی در بیماران با سابقه پاسخ ضعیف به درمان در درمان قبلی ترجیح داده می شوند. لتروزول و کلومیفن سیترات به تنهایی یا همراه با هورمون تحریک کننده فولیکولی در روش درمانی تحریک تخمک گذاری خفیف استفاده شده اند.

هدف از انجام مطالعه مقایسه کارایی لتروزول و کلومیفن سیترات در پروتکل تحریک تخمک گذاری خفیف درنتایج درمان کمک باروری در بیماران پاسخ دهنده ضعیف بود.

در یک مطالعه تصادفی 184 زن با سن 20 تا 45 سال و تاریخچه پاسخ ضعیف به تحریک تخمک گذاری که کاندید روش های کمک باروری به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1 تعداد 80 نفر که تحت درمان با رژیم کلومیفن/ گنادوتروپین/ آنتاگونیست قرار گرفتند و گروه 2 تعداد 87 نفر که تحت درمان بودند با رژیم لتروزول/ گنادوتروپین/ آنتاگونیست قرار گرفتند. گروه ها از نظر لانه گزینی و حاملگی شیمیایی و کلینیکی با هم مقایسه شدند.

تفاوت معنی داری از نظر متوسط ضخامت اندومتر به ترتیب در گروه لتروزول و کلومیفن مشاهده شد (1/2±9/16 در مقایسه با 0/3±8/3) (0/000=p) .میزان لانه گزینی در گروه لتروزول به شکل معنا داری بالاتر بود (7/2 در مقایسه با 6/6 درصد 0/024=p). تفاوت معناداری از نظر حاملگی شیمیایی و کلینیکی بین دو گروه مشاهده نشد (0/05˃p).

در روش تحریک تخمک گذاری خفیف لتروزول و کلومیفن تنایج مشابهی داشتند. بهترین استراتژی درمانی در اینگونه بیماران هنوز مورد بحث است.