بررسی اثر دکسترومتورفان بر انتقال عصبی - عضلانی پره پاراسیون عضله دو بطنی گردنی جوجه

دکسترومتورفان یک داروی ضد سرفه (OTC) با سابقه بیش از 45 سال مصرف می باشد. عوارض جانبی آن کم، ولی در دوزهای بالا ایجاد ضعف عضلانی، تضعیف CNS، خواب آلودگی و اختلالات دستگاه گوارش می نماید. در این مطالعه، اثر دکسترومتورفان بر انتقال عصبی عضلانی، عضله دو بطنی گردنی جوجه بررسی گردید.
عضله دو بطنی گردنی پس از جدا سازی از گردن جوجه (با سن سه هفته ای)، در ارگان بس قرار گرفت. جهت حفظ سلامتی عضله و برقراری شرایط فیزیولوژیک، محلول تیرود 37 درجه سانتیگراد به همراه اکسیژن را وارد ظرف یا vessel ارگان بس با حجم 70 میلی لیتر نموده و پس از کنترل نهایی با استفاده از دستگاه Stimulator، تحریک الکتریکی با فرکانس 0.1 هرتز، ولتاژ 5 الی 10 ولت و مدت زمان تحریک 0.5 میلی ثانیه ایجاد نمودیم. فعالیت انقباضی به صورت توییچ (Twitch) از طریق یک ترانس دیوسر به دستگاه پلی گراف منتقل و ثبت گردید.
دکسترومتورفان در غلظت های 2.5 الی 5.4 میکرومولار، اثر مهاری بر پاسخ توییچ به تحریک الکتریکی غیر مستقیم و Contracture استیل کولین اگزوژن داشت. همچنین اثر مهاری دکسترومتورفان توسط فایزوستیگمین و 4-آمینوپیریدین آنتاگونیزه نشد. افزایش پاسخ توییچ ناشی از 10 برابر کردن مدت زمان تحریک در حضور دکسترومتورفان تضعیف گردید و تتانوز و تسهیل پس از تتانوز در حضور دکسترومتورفان مهار شد. پاسخ توییچ به تحریک الکتریکی مستقیم در حضور دکسترومتورفان بطور برجسته مهار شد و مشخص گردید که کافیین توانایی آنتاگونیزه کردن اثر مهاری دکسترومتورفان بر پاسخ توییچ به تحریک الکتریکی غیرمستقیم را دارد. نمودارهای دوز رسپانس استیل کولین و کرباکول با کاهش efficacy به سمت راست شیفت پیدا کرد.
به نظر می رسد اثر مهاری دکسترومتورفان (5.4 میکرومولار) بر انتقال عصبی عضلانی، عضله دو بطنی گردنی جوجه، از طریق مهار کانال های کلسیمی مستقر در رتیکولوم سارکوپلاسمیک اعمال شود.