مجله دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال پنجم شماره 4 (پیاپی 20، پاییز 1382)

کلستاز انسدادی نوعی بیماری کبدی با تجمع اسیدهای صفراوی، افزایش تونوس اوپیوییدهای درون ساز و نیتریک اکساید در پلاسما می باشد. بعضی از این تغییرات بر روی فیزیولوژی سیستم هورمون های محور جنسی تاثیر می گذارد. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین کلستاز انسدادی و تغییرات هورمونهای محور جنسی در موشهای صحرایی نر بالغ انجام شده است.
این مطالعه بر روی سه گروه هشت تایی از موش صحرایی انجام شد. گروه ها بصورت شاهد (بدون جراحی)، گروه شاهد جراحی یا شم (جراحی بدون انسداد مجرای صفراوی) و گروه کلستاتیک (جراحی همراه با انسداد مجرای صفراوی) تقسیم بندی شدند. سه هفته بعد از انجام جراحی غلظت سرم هورمون های FSHو LH توسط ایمونو رادیومتریک اسی (IRMA) و Inhibin B (مهار کننده (B با استفاده از کیت الیزا اندازه گیری شد.
در این مطالعه کاهش معنی داری بین هورمون های FSHو LHدر گروه کلستاتیک نسبت به گروه های شاهد و شاهد جراحی مشاهده شد، در حالی که سطح پلاسمای Inhibin Bدر گروه کلستاتیک نسبت به گروه دیگر افزایش قابل ملاحظه ای را نشان داد (P<0.05).
براساس نتایج این مطالعه در کلستاز انسدادی علیرغم کاهش هورمونهای گنادوتروپین بنظرنمی رسد اختلالی در روند اسپرماتوژنز ایجاد شود، چون وجود Inhibin Bنشانه سلامت سلولهای مجاری منی ساز است.

دکسترومتورفان یک داروی ضد سرفه (OTC) با سابقه بیش از 45 سال مصرف می باشد. عوارض جانبی آن کم، ولی در دوزهای بالا ایجاد ضعف عضلانی، تضعیف CNS، خواب آلودگی و اختلالات دستگاه گوارش می نماید. در این مطالعه، اثر دکسترومتورفان بر انتقال عصبی عضلانی، عضله دو بطنی گردنی جوجه بررسی گردید.
عضله دو بطنی گردنی پس از جدا سازی از گردن جوجه (با سن سه هفته ای)، در ارگان بس قرار گرفت. جهت حفظ سلامتی عضله و برقراری شرایط فیزیولوژیک، محلول تیرود 37 درجه سانتیگراد به همراه اکسیژن را وارد ظرف یا vessel ارگان بس با حجم 70 میلی لیتر نموده و پس از کنترل نهایی با استفاده از دستگاه Stimulator، تحریک الکتریکی با فرکانس 0.1 هرتز، ولتاژ 5 الی 10 ولت و مدت زمان تحریک 0.5 میلی ثانیه ایجاد نمودیم. فعالیت انقباضی به صورت توییچ (Twitch) از طریق یک ترانس دیوسر به دستگاه پلی گراف منتقل و ثبت گردید.
دکسترومتورفان در غلظت های 2.5 الی 5.4 میکرومولار، اثر مهاری بر پاسخ توییچ به تحریک الکتریکی غیر مستقیم و Contracture استیل کولین اگزوژن داشت. همچنین اثر مهاری دکسترومتورفان توسط فایزوستیگمین و 4-آمینوپیریدین آنتاگونیزه نشد. افزایش پاسخ توییچ ناشی از 10 برابر کردن مدت زمان تحریک در حضور دکسترومتورفان تضعیف گردید و تتانوز و تسهیل پس از تتانوز در حضور دکسترومتورفان مهار شد. پاسخ توییچ به تحریک الکتریکی مستقیم در حضور دکسترومتورفان بطور برجسته مهار شد و مشخص گردید که کافیین توانایی آنتاگونیزه کردن اثر مهاری دکسترومتورفان بر پاسخ توییچ به تحریک الکتریکی غیرمستقیم را دارد. نمودارهای دوز رسپانس استیل کولین و کرباکول با کاهش efficacy به سمت راست شیفت پیدا کرد.
به نظر می رسد اثر مهاری دکسترومتورفان (5.4 میکرومولار) بر انتقال عصبی عضلانی، عضله دو بطنی گردنی جوجه، از طریق مهار کانال های کلسیمی مستقر در رتیکولوم سارکوپلاسمیک اعمال شود.

فشار خون بر اساس، سن، جنس، قد و وزن تغییر می کند و استفاده از استانداردها جهت تفسیر آن ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین میزان فشار خون طبیعی در کودکان 11-7 ساله زاهدان و مقایسه آن با استانداردها انجام شده است.
این مطالعه پس از کسب مجوزهای قانونی و دریافت اطلاعات لازم از اداره کل آموزش و پرورش زاهدان بر روی 1500 دانش آموز که با روش نمونه گیری خوشه ایاز میان مدارس ابتدایی مناطق مختلف زاهدان انتخاب شده بودند، انجام شد. از این تعداد 750 دانش آموز پسر و 750 نفر دختربودند که از هر پایه تحصیلی 150 نفر بطور تصادفی انتخاب شدند. پس از اندازه گیری قد و وزن و بعد از برقراری آرامش و رفع اضطراب دانش آموزان اندازه گیری فشار خون با کاف های مناسب جهت هر فرد در 2 نوبت جداگانه و به فاصله 2 هفته انجام می شد.
میانگین قد پسران 11-7 ساله به ترتیب سن 116، 120.6، 127، 131.6 و 136 و دختران به ترتیب 117، 121.5، 126.5،132.8 و 136.6 سانتیمتر بوده است و میانگین وزن در پسران به ترتیب سن 19.5، 21.2، 23.5، 25.9 و 28 و در دختران به ترتیب 101، 101.2، 103.5 و 106.5 کیلوگرم بوده است. میانگین فشار خون سیستولیک در پسران به ترتیب سن 99.5، 100، 102، 102.1 و 105.3 و در دختران به ترتیب 101، 101.2، 102، 103.5 و 106.5میلیمتر جیوه و میانگین فشار خون دیاستولیک در پسران به ترتیب سن 68.5، 68.8، 70.7، 70.7 و 70.6 و در دختران به ترتیب 70، 70.1، 71.5، 71.6 و 72.8 به دست آمد. جهت تخمین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بر حسب قد و وزن از معادله رگرسیون خطی و برای تعیین همبستگی بین فشار خون، قد و وزن از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد که مشخص گردید این متغیرها با هم ارتباط مستقیم دارند.
فشار خون سیستولیک در این منطقه تقریبا در حد قابل مقایسه با استانداردها می باشد در حالیکه فشار خون دیاستولیک به نسبت بالاتر و قد و وزن کودکان نیز به وضوح کمتر از مقادیر استاندارد برای هر صدک است.

افزایش سن زن نقش مهمی در کاهش باروری دارد، زوج های با محدوده سنی 45-35 سال، حدود 30% نازائی دارند. همچنین افزایش سطح سرمی FSH با افزایش سن می تواند نشانگر کاهش جواب تخمدان و کاهش باروری در سیکلهایA.R.T باشد. این مطالعه به منظور یافتن ارتباط سن زن و سطحFSH، با تعداد اووسیت و میزان اووسیت بارور شده، انجام گرفت تا بتوان برنامه ریزی درستی جهت پیش بینی وضعیت پاسخ این بیماران در سیکلهای درمانی داشته باشیم.
این مطالعه توصیفی تحلیلی، مقطعی طی سالهای 80-1375 در مرکز ناباروری فاطمه زهرا (س) بابل بر روی 111 زوج که در سیکل I.V.F قرار گرفتند، انجام شد. بیماران در 4 گروه سنی قرار گرفته و سطح سرمیFSH, LH در روز سوم سیکل بررسی شد. تعداد اووسیت و تعداد تخم بارورشده و کیفیت تخم ارزیابی و اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
در مطالعه انجام شده میانگین سن زنان 6.4±30.2 سال و تعداد اووسیت4.5±7.2بوده است. همچنین میانگین تعداد اووسیت بارورشده 3.1±2.8بدست آمد. میانگین سطح سرمیFSH، 3.9±9.2و سطح سرمیLH 4.1±10 بوده است. تعداد اووسیت به دست آمده و تعداد اووسیت های بارور شده با سن زن همبستگی معنی داری داشتند. میزان باروری 70.3% می باشد. میزان باروری در بین گروه های سنی اختلاف معنی داری نداشت.
با توجه به نتایج مطالعه انجام شده، می توان گفت که سن زن به تنهایی فاکتور پیش بینی کننده نتایجI.V.F)A.R.T)بوده و راهنمای خوبی در انتخاب زوجین که احتمال بهره گیری از روش های ART در آنها باارزش تر است، می باشد.

شدت تظاهرات بالینی کم کاری تیرویید از اختلال خفیف عملکرد تیرویید با علایم اختصاصی یا بدون علایم ظاهری تا اغمای میکزدم تفاوت دارد. بسیاری از تظاهرات این بیماری ممکن است به بیماری های دیگر نسبت داده شده یا به آنها توجه نشود. هدف از این مطالعه تعیین تظاهرات اولیه کم کاری تیرویید در ناحیه ای با کمبود ید در شمال ایران است.
همه بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید که در سال 1379-1374 به بیمارستان شهید بهشتی بابل مراجعه کرده اند وارد مطالعه شدند. تشخیص کم کاری تیرویید براساس یافته های بالینی و اندازه گیری TSH و T4 سرم تایید شده است. بیماران با تشخیص قبلی بیماری های تیروییدی و غیر تیروییدی از مطالعه خارج شدند. داده های مطالعه براساس گرفتن شرح حال، معاینه بالینی و مصاحبه بدست آمده است. در آنالیز آماری فراوانی و فراوانی نسبی هر یک از متغیرها بر حسب جنس تعیین شد و با آزمون X2 مورد مقایسه قرار گرفت.
213 بیمار که 177 زن و بقیه مرد با میانگین سنی 14±40 سال (حدود 76-14 سال) بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. مدت شروع علایم تا زمان تشخیص کم کاری تیرویید در 23% کمتر از یک ماه، در 22% از 1 تا 3ماه و در 16%، 3 تا 12 ماه و در 39% بیش از یک سال بود. نشانه هایی که باعث مراجعه بیماران شده اند به ترتیب فراوانی عبارتند از ورم صورت و اطراف چشم در 48% که در 7% بیماران با ادم پاها و در 2.3% موارد با ادم دست همراه بوده و در مردان شایع تر از زنان بوده است (P<0.001) گواتر و احساس ناراحتی در گردن در 18%، نشانه های عضلانی استخوانی مثل درد و سفتی عضلات، درد مفاصل در 10%، پارستزی انگشتان دست شاخص بالینی سندرم کانال کارپ در 9%، خستگی و احساس کسالت در 6.5%، مسایل مربوط به قاعدگی و حاملگی در 2.3%، گرفتگی صدا در 1%، درد و دیستانسیون شکم در 1% و علت نامشخص در 2.4%.
بسیاری از موارد کم کاری تیرویید با علایم غیر اختصاصی شروع می شوند که آگاهی از آن برای پزشکان مراکز بهداشتی درمانی ضروری است.

ملتحمه چشم یک سطح مخاطی است که به وسیله باکتری های مختلف کولونیزه می شود. فلور نرمال این باکتری ها ممکن است باعث بروز برخی عفونت های چشمی مثل عفونت ملتحمه و یا قرنیه و یا اندوفتالمیت متعاقب جراحی چشم، تروما و یا دیگر شرایط زمینه ای شوند. هدف از این مطالعه شناخت گونه باکتری های هوازی فلور طبیعی ملتحمه می باشد تا در صورت بروز عفونتهای چشمی بتوان داروی اختصاصی ضد این باکتری ها را قبل از دریافت جواب کشت و آنتی بیوگرام تجویز کرد.
این مطالعه آزمایشگاهی بر روی 135 فرد سالم (از نظر ابتلا به عفونت چشمی) مراجعه کننده به درمانگاه چشم بیمارستان شهید بهشتی بابل در سال 1380 صورت گرفته است. از ملتحمه هر دو چشم افراد سالم با سوآب نمونه برداری شده (بدون استفاده از تتراکایین) و در محیط Blood Agar %50 کشت داده و سپس مطالعه باکتریولوژی تشخیصی و تستهای افتراقی لازم بر روی نمونه ها صورت گرفت.
از 135 فرد سالم مورد مطالعه 70 نفر مذکر و بقیه مونث بودند. جوان ترین آنها یک ساله و مسن ترینشان هفتاد ساله بوده است. در 75 مورد (27.7%) رشد باکتری مشاهده شد. در مجموع در ملتحمه 41% از افراد مورد مطالعه باکتری های هوازی به عنوان فلور طبیعی ملتحمه دیده شده است که در 67% موارد فقط در یک چشم و در 33% موارد هر دو چشم یک شخص را درگیر کرده بودند. از 75 کولونی مورد مطالعه 84% تک باکتری و 16% چند باکتری بوده است. در نمونه های مورد مطالعه استافیلوکوک کوآگولاز منفی در 43 مورد، نایسریا در 11 مورد، باسیل گرم منفی در 10 مورد، استافیلوکوک کوآگولاز مثبت در 7 مورد و باسیل گرم مثبت در 4 مورد دیده شده است.
کولونیزاسیون ملتحمه توسط باکتری های هوازی تقریبا در نصف جمعیت سالم دیده می شود که عمدتا یکطرفه بوده و بیشتر از یک گونه باکتری تشکیل می شود. شایع ترین جرم هوازی ملتحمه استافیلوکوک کوآگولاز منفی می باشد.

زباله های بیمارستانی بخش مهمی از مواد زاید جامد شهری هر جامعه را تشکیل داده و دارای عوامل میکربی بیماری زا و ترکیبات شیمیایی سمی و خطرناک می باشد که سلامت بیماران، کارکنان و سایر مراجعه کنندگان به بیمارستان را در معرض خطر قرار می دهد. این مطالعه به منظور شناخت کمی و کیفی انواع زباله های تولیدی از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل صورت گرفته است.
این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در بیمارستانهای شهید بهشتی، یحیی نژاد و کودکان امیرکلا انجام گردید. جهت شناخت میزان و نوع زباله تولیدی از بخش های مختلف درمانی در هریک از مراکز مورد مطالعه، میزان سرانه، چگالی و درصد وزنی هریک از اجزای موجود در زباله بصورت نمونه گیری تصادفی در یک هفته از هر فصل سال و در 3 روز آن مورد بررسی قرار گرفت.
بیشترین میزان زباله تولیدی در فصول تابستان و زمستان و در روز جمعه بوده که از بخش های اتاق عمل، اورژانس و ICU، عفونی وICU نوزادان تولید گردیده است. میانگین کل زباله تولیدی در بیمارستان های مزبور 3.6±778.2 کیلوگرم و سرانه آن 2.01 کیلوگرم در روز به ازای هر تخت و نیز میانگین زباله عفونی 167.4 کیلوگرم و سرانه آن 0.67 کیلوگرم به ازای هر تخت به دست آمد. میانگین درصد وزنی اجزای زباله شامل پلاستیک، کاغذ، منسوجات، شیشه، فلز، پس مانده غذایی و مواد زاید متفرقه به ترتیب 25.6، 16.4، 15.7، 2.8، 1.4، 22.9 و 15.3 درصد تعیین گردید. میانگین میزان چگالی زباله نیز 12.9±313.2 کیلوگرم بر متر مکعب بوده است.
با توجه به تنوع و حجم زیاد زباله های بیمارستانی به ویژه مواد زاید عفونی و با عنایت به خطرزایی این گونه مواد زاید، نظارت دقیق و مستمر بر نحوه مدیریت آنها جهت تامین، حفظ و افزایش سطح سلامت بیماران، کارکنان و سایر افراد جامعه ضروری خواهد بود.

بیماری زگیل از بیماری های شایع پوستی است که در اثر ویروس پاپیلومای انسانی رخ می دهد حداکثر بروز آنها در سنین 16-12 سالگی می باشد و در پشت دست و پاها شایع می باشد. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی زگیل سر و صورت و دست و پا در سطح مدارس راهنمایی دخترانه شهر بابل در طول سال تحصیلی 79-1378 انجام شده است.
این مطالعه به روش مقطعی با نمونه گیری تصادفی و انجام معاینه بالینی و ثبت اطلاعات در پرسشنامه از مدارس راهنمایی دخترانه شهر بابل در سال تحصیلی 79-1378 انجام پذیرفت.
از 300 مورد بررسی شده 45 نفر (15%) مبتلا به زگیل و 76 نفر (25%) سابقه بیماری زگیل را داشتند. شایع ترین نوع زگیل، زگیل معمولی و بیشترین منطقه درگیر ناحیه دست و حداکثر تعداد آن نیز 1 عدد بوده است. حداکثر موارد ابتلا به بیماری در 14 سالگی مشاهده گردید.
تعیین فراوانی بیماری در سطح جامعه می تواند در بهبود روش های پیشگیری و درمان بیماری موثر باشد.

بیماری التهابی لگن مسوول 20-5% تمام موارد بستری بیماران در بیمارستان به علت مسایل زنان می باشد. این عفونت ها به علت شیوع بالا و عوارض بالقوه خطرناکی که دارند از مهم ترین مسایل در ژنیکولوژی محسوب می شوند. لذا بر آن شدیم تا فراوانی آن و عوامل خطر و علایم بالینی را در افراد مبتلا بررسی کنیم.
این مطالعه بر روی 8114 بیمار بستری شده در بخش زنان بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل طی سالهای 79-1374 صورت گرفت. 145 مورد عفونت لگنی تشخیص داده شد که وارد مطالعه شدند و اطلاعات مورد نظر در پرسشنامه ای ثبت و مورد بررسی قرار گرفت.
فراوانی بیماری التهابی لگن در این مطالعه 1.8% بوده که بیشترین فراوانی در گروه سنی 29-20 (37.3%) بوده است. شایعترین علامت بالینی درد شکم و حساسیت شکمی بوده است. بیشترین روش ضد بارداری در مبتلایان، بستن لوله ها (27.6%) و منقطع (26.9%) بوده است. سابقه کورتاژ در 13.8% و هیستروسالپنگوگرام در 11.4% وجود داشت.
فراوانی بیماری التهابی لگن نسبت به جوامع دیگر کمتر می باشد که به رعایت اصول اخلاقی و احتمالا شیوع کم عفونتهای گنوره و کلامیدیا نسبت داده می شود. تشخیص بیماری، بالینی و براساس رد سایر تشخیص های افتراقی می باشد. تاخیر در درمان منجر به عوارض وخیم شده و تشخیص به موقع و درمان ضروری می باشد.

با توجه به پیشرفت های اخیر پزشکی و روش های پیشگیری و درمان، میانگین طول عمر در حال افزایش است، وضعیت اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMD) با توجه به تغییرات فیزیولوژیک و پاتولوژیک و سایر عوامل در گروه افراد مسن نیاز به بررسی دارد. لذا هدف از این مطالعه بررسی فراوانی علایم و نشانه های TMD در سالمندان آسایشگاهی می باشد.
این مطالعه صورت توصیفی تحلیلی به صورت سرشماری بر روی افراد بالای 65 سال ساکن آسایشگاه سالمندان کهریزک تهران شامل 191 زن و 79 مرد بوده اند، انجام شد. کلیه بیماران از نظر علایم و نشانه های TMD مورد معاینه قرار گرفته و اطلاعات در پرونده درج شده وآنالیز آماری انجام گرفت.
40.4% از سالمندان حداقل یک سمپتوم و 83.4% از آنان حداقل یک نشانه داشته اند. زنان بیش از مردان دارای حداقل یک سمپتوم بوده اند. شایع ترین سمپتوم TMD (احساس صدا در گوش) و شایع ترین نشانه (صداهای مفصلی) بوده است. فراوانی اغلب سمپتومها و همچنین نشانه هایی از جمله صداهای مفصلی و عضلات دردناک (Tender)، در زنان بیشتر از مردان بود. فراوانی اکثر سمپتومها در افراد دارای پروتز کامل بیشتر از افراد بدون دندان و بدون پروتز بود. تمامی نشانه هایTMD در افراد بدون دندان و بدون پروتز بیشتر از افراد دارای پروتز کامل بود (p=0.000).
به طور کلی در تحقیق حاضر، فراوانی افراد دارای نشانه بیش از افراد دارای سمپتوم می باشد که احتمالا حاکی از مخفی کردن علائم در سالمندان، ساز گاری پیدا کردن با مشکلات و یا محدود کردن حرکات فکی می باشد. وجود شایعتر سمپتوم های TMD و اکثر نشانه های TMD در زنان می تواند ناشی از ارتباط احتمالی بین پاتوژن ها و هورمونهای زنانه و تاثیر استرس های روحی در زنان باشد. تمامی نشانه های TMD نیز به علت عدم استفاده از پروتز و وارد آوردن Load بیشتر به مفصل خصوصا هنگام جویدن، در افراد بدون دندان و بدون پروتز بیشتر از افراد دارای پروتز کامل می باشد.

قاعدگی طبیعی در نتیجه ریزش دوره ای آندومتر ترشحی رحم ایجاد می گردد و اختلال عملکرد قاعدگی از جمله اولیگومنوره از شایع ترین مشکلات بالینی در بیماری های زنان است. اولیگومنوره در سالهای اول منارک طبیعی می باشد، ولی در صورت تداوم آن بیماری زمینه ای دیگری را باید در نظر داشت. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی نسبی الیگومنوره و فاکتورهای مرتبط با آن در دختران دبیرستانی شهر بابل صورت گرفته است.
این مطالعه توصیفی تحلیلی و مقطعی بر روی800 دختر دبیرستانی 19-14 ساله شهر بابل در سال تحصیلی 81-80 انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه، شامل سئوالاتی راجع به قد، وزن، سن منارک، وجود موهای زاید، آکنه و... که در اختیار دانش آموزان قرار می گرفت جمع آوری گردید. سپس داده ها با استفاده از آزمون آماری chi-square تجزیه و تحلیل و P<0.05 معنی دار تلقی شد.
در این مطالعه میانگین سن افراد 2.5±16.85 و فراوانی نسبی الیگومنوره 25.4% و قاعدگی نرمال 74.6% است. همین فراوانی نسبی هیرسوتیسم در گروه الیگومنوره 47.3% در مقایسه با گروه نرمال 24.3% بوده است سابقه فامیلی الیگومنوره در گروه الیگومنوره 45.8% در مقایسه با 32% در گروه نرمال 32% بوده است. در همه موارد اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت.
با توجه به این که هیرسوتیسم، آکنه و دیگر مواردی که حاکی از آندروژن بالا می باشد، در این گروه شایع بوده لذا بررسی های دقیق تری جهت کشف علت ایجاد الیگومنوره در این سنین و شروع اقدامات درمانی سریع تر لازم می باشد.

فیستول حالب به واژن حدود10% از فیستول ادراری را تشکیل می دهد که شایع ترین علت آن عمل جراحی لگنی می باشد. همراهی این نوع فیستول در کلیه های به هم چسبیده لگنی تاکنون گزارش نشده و تکنیک ترمیم آن نیز به علت موقعیت کلیه ها، حایز اهمیت می باشد.
گزارش مورد: خانم 18 ساله ای که پنج روز بعد از عمل سزارین دچار بی اختیاری ادراری دایم شده بود بعد از یک ماه مراجعه کرد. در یوروگرافی بیمار، کلیه های به هم چسبیده لگنی همراه با هیدرو یورترو نفروز طرف چپ وجود داشت. با انجام سیستوسکپی و تست رنگی زیر بیهوشی، فیستول مثانه به واژن وجود نداشت. سوند حالبی از محل فیستول حالب به علت تنگی عبور نکرد، فیستول حالب به واژن تشخیص داده شد. جهت ترمیم خط وسط پایین شکم انسزیون داده شد. به علت کوتاهی طول حالب و کلیه های به هم چسبیده لگنی که روی عضله پسوآس قرارداشت، ترمیم با روش های دیگر مانند آناستومز مستقیم حالب به مثانه و استفاده از عضله پسوآس امکان پذیر نبود. تنها روش قابل ترمیم، استفاده از فلپ مثانه ای بود که انجام شد. پس از عمل، بی اختیاری ادرار برطرف شد.
نوع ترمیم فیستول حالب به واژن بستگی به طول حالبی پروکسیمال به فیستول دارد مانند آناستوموز مستقیم حالب به مثانه، استفاده از عضله پسوآس و فلپ مثانه ای است. ترمیم فیستول حالب در کلیه هایی که در ناحیه لگنی قرار دارند و طول حالب کوتاهی دارند با روش های دیگر مشکل و تنها راه ترمیم، استفاده از فلپ مثانه ای می باشد.