تاثیر توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر فعالیت روزمره زندگی مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریه

توانبخشی ریوی بخش مهم درمان بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه با هدف رسیدن به استقلال و حفظ حداکثر عملکرد فرد می باشد؛ زیرا این بیماری سبب بروز عوارضی همچون خستگی و به دنبال آن، کاهش فعالیت روزمره زندگی می شود.

تعیین تاثیر توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر فعالیت روزمره زندگی مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریه.

این مطالعه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون دوگروهی روی 36 بیمار مبتلا به COPD بستری در بخش های داخلی بیمارستان دکترمسیح دانشوری تهران سال 1389 به روش بلوک بندی تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد انجام شد. برای هر یک از شرکت کنندگان گروه مداخله، 3 جلسه آموزشی یک ساعته به صورت فردی و چهره به چهره با محتوای آموزش نظری و عملی (آموزش تمرینات ورزشی شامل پیاده روی، تنفس لب غنچه ای و تمرین آن) انجام گرفت و به مدت 7 هفته پس از ترخیص در منزل ادامه داشت. ابزار پژوهش شاخص استاندارد بارتل (Barthel Index) بود. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 5/11 با استفاده از آزمون های تی مستقل و زوجی، مجذورکای و آنالیز کوواریانس صورت گرفت.

میانگین سنی شرکت کنندگان 5/11±5/63 سال و 3/58 درصد مرد بودند. میانگین نمره فعالیت روزمره زندگی قبل از مداخله 5/7±2/87 و گروه شاهد 1/16±5/80 بود (12/0p=). پس از مداخله، میانگین نمره فعالیت روزمره زندگی در گروه مداخله 5/4±5/95 و گروه شاهد 6/11± 8/80 بود (001/0p<).

اجرای برنامه توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل می تواند گامی موثر به منظور ارتقای فعالیت روزمره زندگی و به حداکثر رساندن استقلال بیماران مبتلا به COPDباشد و برای کاهش عوارض در این بیماران استفاده شود.