تاثیر برنامه راه انداختن زودهنگام بر میزان افسردگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بستری در بخش CCU

بیماری انفارکتوس میوکارد یکی از شایع ترین علت مرگ و میر در جهان می باشد، انفارکتوس میوکارد به علت بروز عوارض متعدد و محدود کردن فعالیت جسمی و ناتوانی، سبب بروز درجات مختلفی از افسردگی در بیماران می شود. تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه راه انداختن زودهنگام بر میزان افسردگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی (CCU) طراحی شده است.
این تحقیق یک کارآزمایی بالینی بوده که بر روی 38 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد در بخش CCU بیمارستان شهید بهشتی بابل انجام گردید. نمونه ها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون طی 12-18 ساعت پس از بستری، بر اساس یک برنامه مشخص از بستر خارج شدند. گروه کنترل بر اساس برنامه مراقبتی روتین یعنی پس از 48 ساعت از زمان بستری از بستر خارج شدند. افسردگی بیماران با استفاده از پرسش نامه افسردگی بیمارستانی (HADS) در طی 18-12 ساعت اول پذیرش (قبل مداخله) و 72 ساعت پس از پذیرش (بعد مداخله) سنجیده شد.
میانگین سطح افسردگی بعد از مداخله (روز سوم) در گروه آزمون 3/2 و در گروه کنترل 2/8 بود. نتایج آزمون T مستقل نشان داد که سطح افسردگی بعد از مداخله دو گروه دارای تفاوت معنی داری بود (P<0.001).
نتایج این مطالعه نشان داد که برنامه راه انداختن زودهنگام در کاهش افسردگی بیماران موثر بوده است، لذا استفاده از این راه کار در برنامه درمان و مراقبت بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد حاد پیشنهاد می شود