مدل سازی پایداری در نظام های بهره برداری زراعی- خانوادگی مبتنی بر کشت مخلوط بر اساس تئوری بنیانی (مورد مطالعه: بخش فیروزان)

امروزه، محققان به رابطه بین پایداری و تنوع زراعی تاکید می کنند؛ زیرا افزایش تنوع، پیچیدگی ذاتی اکوسیستم های زراعی را افزایش می دهد و از این طریق فرایندهای آن را تقویت می کند. بسیاری از محققان یکی از عوامل مهم افزایش پایداری در اکوسیستم های زراعی را استفاده از کشت های مخلوط در نظام های بهره برداری می دانند. پایداری در نظام های بهره برداری به ویژه نظام بهره برداری زراعی- خانوادگی که عمده نظام های بهره برداری در ایران را شامل می شود نیاز به مدلی دارد که بر اساس آن امکان پایداری در این نظام فراهم شود. «نظریه بنیانی» یا «نظریه برخاسته از داده ها» به ما کمک می کند تا این مدل را از ساختار درونی ارزش ها، نگرش ها و تجربه های بهره برداران نظام بهره برداری زراعی- خانوادگی مبتنی بر کشت مخلوط و شرایط و موقعیت خاص این جامعه درک کنیم. اطلاعات مورد نیاز در این خصوص با استفاده از مصاحبه نیمه ساختارمند با نمونه ای 19 نفره متشکل از باتجربه ترین کشاورزان مخلوط کار منطقه مورد مطالعه به دست آمد. با تحلیل محتوای متن مصاحبه ها، 416 گزاره مفهومی نمایای پایداری در نظام بهره برداری مبتنی بر کشت مخلوط استخراج شد. فهرست کامل گزاره ها با عنایت به قرابت مفهومی و طی سلسله مراتب کدگذاری در نظریه بنیانی در قالب پنج طبقه موضوعی که هریک از نگاهی پایداری در این نظام بهره برداری را تحلیل می کنند، به شرح زیر گروه بندی شد: عوامل علی، عوامل مداخله گر، عوامل زمینه ای، عوامل راهبردی و پیامدهای استفاده از سیستم کشت مخلوط.