تعدیل بیان ژن فاکتور رشد عصبی در نخاع حرکتی رت های مبتلا به نوروپاتی دیابت در پی 6 هفته تمرین استقامتی

نوروپاتی دیابت یکی از رایج ترین عوارض دیابت می باشد که با کاهش در سنتز و انتقال نوروتروفین ها همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن NGF در بخش حرکتی رت های با نوروپاتی دیابت می باشد.
در یک مطالعه بنیادی-تجربی، 16 سر رت صحرایی بالغ از نژاد ویستار با میانگین توده بدنی 4/8 ± 3/326 گرم به طور تصادفی در چهار (4=n در هر گروه) گروه دیابت کنترل، دیابت تمرین، سالم کنترل و سالم تمرین قرار گرفتند. جهت القای نوروپاتی دیابت، پس از 12 ساعت ناشتایی از روش تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزوسین ((STZ(mg/kg45) استفاده گردید. دو هفته پس از تزریق STZ پروتکل تمرین استقامتی به مدت 6 هفته انجام گردید و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی رت ها قربانی شدند. و بیان ژن NGF در بخش حرکتی نخاع با تکنیک Real time-Pcr اندازه گیری و با روش 2-ΔΔCT محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد.
سطوح NGF mRNA به طور معناداری پس از دیابت کاهش یافته بود (0/038=P) که تمرین استقامتی آن را به سطوح طبیعی بازگرداند. همچنین، تمرین کاهش معنادار سطوح گلوکز خون در گروه دیابت کنترل نسبت به گروه دیابت تمرین را به همراه داشت (0/0001=P).
تمرین استقامتی می تواند بعد از نوروپاتی دیابت سطوح NGF را در دامنه طبیعی حفظ نماید. نتایج نشان می دهد که اثر درمانی سودمند تمرین ورزشی بعد از نوروپاتی دیابت و دیگر بیماری های تخریب عصبی می تواند با تعدیل NGF نیز مرتبط باشد.