اثرات سیتوتوکسیک و آپاپتوزی مشتقات جدید کوینازولین بر روی رده ی سلولی K562 لوسمی میلوئید مزمن

لوسمی میلوئید مزمن(CML) یک اختلال در سلول های هماتوپویتیک چند توان می باشد که در آن تعداد گلبول های سفید غیر نرمال افزایش می یابد. اخیرا مشتقات کوینازولین در فعالیت های زیستی مخصوصا در درمان سرطان مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه تعیین اثرات سیتوتوکسیک و آپاپتوزی مشتقات جدید کوینازولین بر روی رده ی سلولی K562از لوسمی میلوئید مزمن(CML) بود.
به منظور بررسی اثرات سیتوتوکسیک از آزمون رنگ سنجی MTT استفاده گردید. بدین منظور تعداد 104×2 از سلول های K562 در غلظت های 300-100 میکرومولار(μM) از ترکیبات کوینازولین (4t-CHQ، 4-CHQ و 4-CPQ) در فواصل 24، 48 و 72 ساعت کشت داده شدند. جهت بررسی تغییرات مورفولوژیک و مرگ سلولی (آپاپتوز) از میکروسکوپ نوری معکوس و فلورسنس استفاده شد. برای تایید مرگ آپاپتوزی از آزمون قطعه قطعه شدن DNA استفاده گردید.
نتایج نشان دادند که مشتقات کوینازولین باعث مرگ سلول های K562 وابسته به غلظت و زمان می شوند. IC50 ترکیبات 4t-CHQ، 4-CHQ و 4-CPQ پس از 48 ساعت از تیمار به ترتیب 200، 280 و 280 میکرومولار (μM) محاسبه شد. با توجه به یکسان بودن ساختار پایه ای این ترکیبات، ترکیبی که دارای گروه های واکنشگر بود فعالیت سیتوتوکسیک قوی تری را نشان می داد. نتایج نشان داد که ساختار و عملکرد این ترکیبات به یکدیگر وابسته است. داده های حاصل از میکروسکوپ فلورسنس و آزمون قطعه قطعه شدن DNA بعد از 48 ساعت از تیمار سلول های K562 با ترکیبات کوینازولین، مرگ سلولی از نوع آپاپتوز را تایید کرد.
بر پایه اطلاعات حاضر مشتقات جدید کوینازولینی می توانند کاندیدای مناسبی برای تحقیقات در زمینه شیمی درمانی باشند.