بررسی جهت گیری سیاست های بازرگانی خارجی ایران

در این پژوهش تلاش می شود تا جهت گیری کلی سیاست های بازرگانی خارجی ایران در بازه زمانی (1390– 1338) مورد مطالعه قرار گیرد. به این منظور سیاست ها، اقدامات و عملکرد بازرگانی خارجی کشور با استفاده از چندین شاخص به شیوه تحلیل تاریخی بررسی شد و تلاش شد تا این جهت گیری در قالب راهبردهای درون گرا و برون گرا نشان داده شود تا زمینه هایی را برای برنامه ریزی های بهتر در آینده فراهم آورد. بر پایه یافته های پژوهش شاخص ارزش افزوده بخش صنعت نسبت به تولید ناخالص داخلی، نسبت صادرات غیرنفتی به تولید ناخالص داخلی، ترکیب واردات، نرخ برابری موثر نسبی، رابطه مبادله، آزادی اقتصادی و موانع تعرفه ای و غیرتعرفه ای نشان می دهند که در 5 دهه گذشته جهت گیری غالب تجارت خارجی کشور درون گرایی یا به عبارتی جانشینی واردات بوده است.