شناسایی و تعیین الگوی مقاومت دارویی هموفیلوس آنفلوانزای جدا شده در مبتلایان به عفونت حادگوش میانی

عفونت حاد گوش میانی یکی از شایع ترین عفونت های باکتریال درکودکان است. هشتادوپنج درصد از کودکان حداقل یک بار تا سه ماهگی و تقریبا 50 % از آنان سه بار یا بیشتر به به عفونت با این میکروب مبتلا می شوند. هدف از این پژوهش بررسی هموفیلوس آنفلوانزا و تعیین حساسیت دارویی آن بوده است.
در این مطالعه مقطعی از 102 بیمار مبتلا به عفونت حاد گوش میانی مراجعه کننده به بیمارستان امیراعلم تهران طی 6 ماه نمونه جمع آوری گردید. نمونه ها توسط آزمایش میکروسکوپی و کشت، از نظر وجود هموفیلوس آنفلوانزا مورد بررسی قرار گرفتند. سپس آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی با روش استاندارد Kirby-Bauer انجام گردید و میزان حساسیت هموفیلوس آنفلوانزا به آنتی بیوتیک های مختلف بر حسب هاله تولید شده به سه صورت حساس، نیمه حساس و مقاوم تعیین شد.
از 102 نمونه بررسی شده،7 جدایه(9/6%) هموفیلوس آنفلوانزا جداسازی گردید. هموفیلوس های جدا شده در این مطالعه نسبت به تری متوپریم (100%)، ونکومایسین (85%)، استرپتومایسین (57%)، تتراسیکلین (57%) و داکسی سیکلین (56%) حساس بودند. این جدایه ها مقاومت متوسطی به جنتامایسین (85%)، کاربنی سیلین (70%) و سفیکسیم (70%) داشتند. همچنین هموفیلوس های جدا شده نسبت به کلیندامایسین (70%)، آمیکاسین (57%) و آموکسی سیلین (57%) مقاوم بودند.
با توجه به ظهور سویه های مقاوم هموفیلوس آنفلوانزا نسبت به درمان های آنتی بیوتیکی رایج به ویژه مقاومت به کلیندامایسین، آمیکاسین و آموکسی سیلین، توصیه می شود پس از انجام مطالعات تکمیلی وسیع تر و تایید این الگوی مقاومت قبل از شروع درمان آنتی بیوتیکی برای هموفیلوس آنفلوانزا، کشت و آنتی بیوگرام انجام شود.