اپیدمیولوژی خودکشی و اقدام به آن در شهرستان های لارستان و گراش در سال های 1391-1387

خودکشی یکی از مسایل مهم بهداشت عمومی می باشد، به طوری که سومین علت مرگ و میر در گروه سنی 34-15 سال می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اپیدمیولوژی خودکشی و اقدام به آن در شهرستان های لارستان و گراش انجام شده است.

این مطالعه به صورت مقطعی بر روی موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان های لارستان و گراش انجام گرفته است. ابزار جمع آوری داده ها چک لیست گزارش ماهانه برنامه پیش گیری از خودکشی بود. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

به طور متوسط میزان بروز خودکشی در شهرستان های لارستان و گراش 35/2 در یک صد هزار نفر در سال بود. اغلب موارد خودکشی در متاهلین با فراوانی 14 نفر (9/51%) بود. شایع ترین روش خودکشی در زنان مصرف دارو (9/42%) و در مردان حلق آویز (75%) بود. در مقابل به طور متوسط میزان بروز اقدام به خودکشی 93/59 در یک صد هزار نفر در سال بود. اکثریت افراد اقدام کننده مجردین با فراوانی 350 نفر (8/50%) و در گروه سنی 29-20 سال با فراوانی 349 نفر (47%) بودند. شایع ترین روش اقدام در زنان (4/93%) و مردان (8/86%) مصرف دارو بود.

اگرچه یافته ها نشان دهنده بروز پایین خودکشی در شهرستان های لارستان و گراش می باشد، اما شایع ترین انگیزه جهت خودکشی بیماری جسمی یا روانی بوده است. لذا ضروری است که اقدامات لازم برای کاهش بروز این پدیده در جامعه به عمل آید.