جهانی شدن گفت و گو و جهانشمولی حقوق بشر

دستاورد فوری جهانی شدن کوتاه گشتن ارتباطات انسانی و تماس آنی با یکدیگر از دورترین نقاط جغرافیای جهان است. آگاهی آنی از همدیگر و تبادل سریع آرا و اندیشه ها از دستاوردهای ارزنده جهانی شدن است. این امر به واسطه ابزارهایی چون رسانه، فن آوری پیشرفته، رایانه، انقلاب ارتباطاتی و مانند اینها مهیا شده است. چنین ابزارهایی گفت و گوی انسانی را آسان کرده و فرصت بحث و نقد و نزدیکی ملت ها را فراهم آورده است. در بستر چنین تحولاتی، گفتمان های حقوق بشری نیز به بحث و مناظره می پردازند و قطعا منطق مسلط هر گفتمانی در فرآیند جهانی شدن به گفتمان مسلط جامعه جهانی تبدیل می شود. این موضوع سبب ساز هنجار سازی جهانی می شود. همین هنجار سازی جهانی موجب طرح این پرسش کلیدی می شود که چرا جهانشمولی حقوق بشر به گفتمان مسلط ارزشی در جامعه بین المللی تبدیل شده است؟ نویسنده با در نظر داشتن این مفروض که حقوق بشر فرآیند جهانشمولی خود را طی کرده به آزمون فرضیه ذیل می پردازد: آسان شدن گفت و گوهای ملت ها با بهره گیری از ابزارهای جهانی شدن مانند رسانه، شبکه های اجتماعی، ماهواره و تارنما به سلطه جهان شمولی حقوق بشر انجامیده است. در راستای آزمون این فرضیه، نویسنده از یافته های کتابخانه ای و نیز تجربه علمی-پژوهشی خود بر پایه مشاهده بهره می برد. نویسنده بر این باور است که جهانی شدن سبب شده تا نقض حقوق بشر در جامعه بین المللی دشوار شود. در واقع حقوق بشر جهان شمول به انزوای هنجارهای ملی و بومی انجامیده است. دیگر بر پایه نسبی گرایی اخلاقی نمی توان نقض هنجارهای حقوق بشری را توجیه نمود. زیرا ابزارهای رسانه ای، ماهواره ای و فیس بوکی جهانی شدن منطق نسبی گرایان را به انزوا کشانده است.