بررسی ارتباط کیفیت زندگی مرتبط با صوت(VHI) در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون فارسی زبان

در سال های اخیر، ارزیابی اختلالات صوت از روش های سنتی به رویکرد های جامع تری حرکت کرده که دربرگیرنده ی کیفیت زندگی بوده است.VHI پرکاربردترین ابزار «خودارزیابی» در بیماران دچار «معلولیت صوت» می باشد. در بیماری پارکینسون، صوت سریع تر، و بیش از سایر زیرسیستم های گفتار، تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف این پژوهش، بررسی معلولیت ناشی از اختلال صوت متعاقب پارکینسون در میان فارسی زبانان است.
در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، 50 مراجع مبتلا به پارکینسون، ی_(35 مرد15 زن) از بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) دانشگاه تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و اطلاعات دموگرافیک آن ها ثبت شد. با تکمیل نسخه ی فارسی VHI از طریق بیماران، به کمک نرم افزار 18SPSS- نمره ی VHI-T و سه حوزه ی عملکردی، فیزیکی و عاطفی اختلال صوت در کل بیماران و به تفکیک جنس به دست آمد.
83 درصد بیماران، معلولیت ناشی از اختلال صوت را گزارش کردند بین VHI-T و زیرآزمون هایش در دو جنس، تفاوتی دیده نشد.VHI-T و حوزه های عملکردی و عاطفی با سن رابطه ی مثبت داشتند. رابطه ی VHI-T و بخش عملکردی نیز با دیرش بیماری مثبت بوده و در مردان VHI-T و هر سه زیرآزمونش با دیرش ارتباط مثبت داشتند.
اغلب فارسی زبانان مبتلا به پارکینسون، اختلال صوت ناشی از بیماری را بر کاهش کیفیت زندگی خود موثر می دانند. افزایش سن و دیرش بیماری، بر اختلال صوت می افزاید و از کیفیت زندگی خواهد کاست؛ به خصوص بیماران ازنظر عملکردی، معلولیت بیشتری را ثانوی به اختلال صوت خود احساس می کنند. به نظر می رسد که مردان با افزایش زمان بیماری، بیش از زنان احساس معلولیت می کنند.