ارتباط سطح سرمی IL-18 با گرلین آسیل دار، هورمون رشد، مقاومت انسولینی و پروفایل چربی در مردان چاق و لاغر

اینترلوکین-18 (IL-18) یک سایتوکین پیش التهابی قوی است که افزایش سطوح آن با چاقی، سندروم متابولیکی، مقاومت انسولینی، دیسلیپیدمیا و آترواسکلروزیس همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط سطح سرمی IL-18 با گرلین آسیل دار، هورمون رشد، مقاومت انسولینی و پروفایل چربی در مردان چاق و لاغر است.
در یک مطالعه همبستگی 19 مرد چاق (kg/m2 30≤ نمایه توده بدن) و 19 مرد لاغر (kg/m2 5/18≥ نمایه توده بدن) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی، نمونه های خون جمع آوری و ویژگی های عمومی آزمودنی ها اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 0/01>p استفاده گردید.
سطح سرمی IL-18 با شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) (چاق: r=0.35، p=0.000 و لاغر: r=0.31، p=0.009) و تری گلیسرید (چاق: r=0.19، p=0.000 و لاغر: r=0.11، p=0.002) همبستگی مثبت و با لیپوپروتئین با چگالی بالا (چاق: r=-0.23، p=0.003 و لاغر: r=-0.14، p=0.006) همبستگی منفی داشت. هیچگونه رابطه معنی داری بین سطح سرمی IL-18 با گرلین آسیل دار، هورمون رشد، کلسترول تام و لیپوپروتئین با چگالی پایین مشاهده نشد.
سطح سرمی IL-18 در هر دو گروه مردان چاق و لاغر با مقاومت انسولینی و تری گلیسرید سرم رابطه مستقیم و با لیپوپروتئین با چگالی بالا رابطه معکوس دارد که این در افراد چاق که از سطح سرمی IL-18 بالاتری برخوردارند، می تواند با اختلال در کنترل گلیسمیک و پروفایل چربی و در نتیجه افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی و متابولیکی همراه باشد. به نظر نمی رسد سطح سرمی IL-18 با گرلین آسیل دار، هورمون رشد، کلسترول تام و لیپوپروتئین با چگالی پایین رابطه ای داشته باشد.