رابطه شاخص های سلامت سازمانی و اثربخشی سازمان در بین کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

جو سازمانی سالم و حمایتگر باعث اعتماد بیشتر کارکنان و روحیه بالای آنان و بالطبع باعث افزایش کارایی آنان می شود و لذا هدف اصلی تمام سازمان ها ارتقا اثربخشی و کارایی است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شاخص های سلامت سازمانی و اثربخشی سازمان در بین کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفت.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که در سال 1392 انجام شد. جامعه پژوهش، متشکل از کارکنان شاغل در هفت معاونت ستادی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با مدارک تحصیلی لیسانس و بالاتر جمعا به تعداد 672 نفر بود. از بین جامعه مذکور حجم نمونه آماری محاسبه شده به روش طبقه ای- تصادفی و برابر 185 نفر انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سلامت سازمانی هوی و فیلدمن و پرسشنامه اثربخشی سازمان پارسونز سنجیده و جمع آوری شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-18 استفاده شد.
نتایج نشان داد که میانگین سلامت سازمانی به طور کلی از دیدگاه کارکنان 11/86±164/66 و میانگین میزان اثربخشی سازمان به طور کلی از دیدگاه کارکنان 98.66 ± 8.22 بوده که در این بین، مولفه روحیه با میانگین 65/5±38/78 دارای بیشترین و پشتیبانی منابع با میانگین 3/92±15/70 دارای کمترین میانگین بود.
و در نهایت در سطح نهادی مولفه ی یگانگی نهادی، در سطح فنی مولفه ی روحیه و در سطح اداری مولفه های نفوذ مدیر، ملاحظه گری رابطه قوی، مستقیم و معناداری با اثربخشی سازمان داشته اند(P-Value<0.05)؛ که بیشترین رابطه با اثربخشی سازمان را مولفه نفوذ مدیر (0/448=ρ) و پس از آن روحیه کارکنان (0/395=ρ) داشته است. همچنین به طور کلی سلامت سازمانی و اثربخشی سازمان رابطه قوی مستقیم و معناداری با یکدیگر داشته اند.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سلامت سازمانی و ابعاد آن تا حد زیادی اثربخشی را تحت تاثیر خود قرار می دهند.