ارزیابی پتانسیل تجمع زیستی و میزان مواجهه با سرب و کادمیوم ناشی از مصرف میگوی ببری سبزدر شهر تهران در سال 1391

کنترل ایمنی فراورده های شیلات از نظر تجمع فلزات سنگین یکی از موارد مهمی است که برای حفظ سلامت افراد جامعه و نیل به تضمین ایمنی این ماده غذایی ارزشمند باید مورد توجه قرار گیرد. هدف از این تحقیق، ارزیابی پتانسیل تجمع زیستی و میزان مواجهه با سرب و کادمیوم ناشی از مصرف میگوی ببری سبز در شهر تهران در سال 1391 می باشد.
نمونه های میگو به صورت تصادفی از چهار منطقه عمده عرضه آبزیان در مناطق جنوب، شمال، شرق و غرب شهر تهران در سال 1391 در دوره زمانی عرضه میگوی ببری سبز غیرمنجمد نمونه برداری شدند. پس از انجام عملیات آماده سازی و هضم قسمت های عضله و پوسته میگو، مقادیر فلزات سنگین سرب و کادمیوم توسط دستگاه طیف سنجی نشر اتمی پلاسمای جفت شده القایی اندازه گیری شد و میزان مواجهه مصرف کنندگان با این عناصر مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که میزان میانگین تجمع سرب در پوست و عضله میگو به ترتیب 5.37±1.59 و 5.59±1.12 و برای فلز کادمیوم به ترتیب 1.11±0.61 و 1.79±0.62 میکروگرم بر کیلوگرم می باشد. هم چنین میانگین غلظت سرب و کادمیم در عضله بیش از غلظت آن در پوست میگو می باشد. اختلاف بین میانگین تجمع سرب و کادمیم در بخش خوراکی میگو معنی دار نیست. میزان مواجهه مصرف کنندگان با سرب و کادمیم ناشی از مصرف بافت خوراکی میگو به ترتیب یک پنجاهم و یک سی ام مقدار مجاز درنظر گرفته شده برای میزان دریافت روزانه موقتی می باشد.
میانگین غلظت سرب و کادمیم در بخش خوراکی میگو با استانداردهای ملی و بین المللی نشان می دهد که مقدار این عناصر کمتر از حد مجاز بوده و خطری برای سلامت مصرف کننده ندارد. نتایج مفید حاصل از این ارزیابی از سطح عرضه می تواند به عنوان الگویی جهت پایش سلامت میگو و سایر آبزیان مورد استفاده قرار گیرد.