بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای معنوی بر میزان تاب آوری و امیدواری دانشجویان جدیدالورود (مطالعه موردی)

یکی از مشکلات دانشجویان جدیدالورود مسئله احساس غربت، تنهایی، دلتنگی برای خانواده و شهر است. کنار آمدن با این احساس به عوامل متعددی از جمله میزان تاب آوری و امیدواری دانشجویان دارد و در این راستا سبک مقابله مذهبی می تواند بر میزان تاب آوری و امیدواری آنان بیفزاید. پژوهش حاضر جهت بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای معنوی بر میزان تاب آوری و امیدواری دانشجویان جدیدالورود دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 92-91 طراحی شد.
روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی (طرح پیش آزمون- پس آزمون) با گروه کنترل است. جمعیت مورد مطالعه دانشجویان جدیدالورود مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه سیستان و بلوچستان در مهرماه 1391 بود که احساس غربت، بی تابی و نگرانی داشتند. ابتدا به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 48 نفر به عنوان نمونه انتخاب و سپس به شیوه تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه مداخله در چهار هفته و طی هشت جلسه به صورت گروهی تحت آموزش های راهبردهای معنوی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. میزان تاب آوری و امیدواری دو گروه در دو مرحله (قبل از شروع مداخله و سه هفته پس از مداخله) از طریق مقیاس های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و امیدواری اسنایدر (1991) با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس و با کمک نرم افزار SPSS17 مورد مقایسه قرار گرفت.
پس از مداخله میانگین نمرات تاب آوری (P<0.001) و امیدواری (P<0.001) گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود.
نتایج نشان می دهد آموزش راهبردهای معنوی در افزایش میزان تاب آوری و امیدواری افراد موثر است.