تاثیر دعا بر سطح اضطراب اعضای خانواده بیماران تحت عمل جراحی عمومی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان

دعا و نیایش یک مداخله سنتی برای تسکین بیماری و پیشبرد سلامتی است که به صورت فردی یا دسته جمعی انجام می شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر دعا بر سطح اضطراب اعضای خانواده بیماران تحت عمل جراحی عمومی در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال1391 انجام شد.
مطالعه حاضر نیمه تجربی می باشد که بر روی 80 نفر از اعضای خانواده بیمارانی که تحت عمل جراحی عمومی بودند انجام گرفت. اعضای خانواده بیماران به طور تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. برای گروه آزمون ترجمه دعای هفتم، دهم و سیزدهم صحیفه سجادیه، با عنوان های دعا هنگام رخ دادن حادثه غم انگیز، دعا در پناه بردن به خدای متعال و دعا در طلب حاجت توسط دستگاه هدفون و گوشی به مدت حدودا 20 دقیقه پخش شد. در گروه شاهدمداخله ای انجام نگرفت. قبل و بعد از مداخله پرسشنامه اسپیل برگر توسط اعضای خانواده بیماران در دو گروه تکمیل شد. نتایج توسط نرم افزار آزمون های آماری t و کای دو و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها نشان داد میانگین نمره اضطراب آشکار و پنهان گروه آزمون بعد از مداخله تفاوت معنی داری داشته است(p≤0.05). این تفاوت بعد از مداخله بین گروه شاهد و آزمون نیز معنی دار بود(p > 0.05). با توجه به یافته ها، دعا می تواند تاثیر مثبتی بر روی کاهش اضطراب داشته و از طریق خواندن دعا می توان اضطراب اعضای خانواده بیماران را قبل از جراحی کاهش داد.