ارزیابی باورها و اقدامات حمایتی- حفاظتی پرستاران از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1393

حمایت از بیمار یکی از عناصر ذاتی اخلاق حرفه ای در پرستاری است که به حفظ حقوق بیمار کمک می کند. در این راستا، تعداد زیادی از کدهای اخلاقی حرفه ی پرستاری به این نقش پرستاران اختصاص دارد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی میزان باورها و اقدامات حمایتی- حفاظتی پرستاران از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال 1393 انجام شد. داده های این مطالعه ی توصیفی- مقطعی توسط پرسشنامه ی مشخصات فردسنجی و پرسشنامه ی حمایتی- حفاظتی Hanks از 248 پرستار شاغل در شش بیمارستان واقع در استان خراسان جنوبی که به روش طبقه ای تصادفی شده انتخاب شده بودند، جمع آوری شد. پایایی پرسشنامه با محاسبه ی ضریب آلفای کرونباخ 74/0 محاسبه شد. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS ویرایش 16 با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. اکثر پرستاران شرکت کننده در این مطالعه (6/80 درصد) دارای سطح حمایت متوسط با میانگین نمره ی کلی 65/13±39/137 بودند. هم چنین، بعضی از مولفه های حمایت با متغیرهای سابقه ی شرکت در برنامه های آموزش اخلاق به عنوان فراگیر، سن، سابقه ی کاری، بخش محل خدمت و وضعیت استخدامی ارتباط آماری معنی داری داشتند (05/0>P). به عبارتی، میانگین نمره ی کلی حمایت پرستار از بیمار و برخی از مولفه های آن در پرستاران دارای سابقه ی شرکت در برنامه های آموزش اخلاق به طور معنی داری بیش تر از پرستارانی بود که این سری از برنامه ها را نگذرانده بودند. هم چنین، حمایت از بیماران در پرستاران دارای سن و سابقه ی کاری بالا، شاغل در بخش اورژانس و دارای استخدام رسمی بیش تر بود. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که حمایت پرستاران از بیماران نسبتا مناسب است. با این حال، برای ارتقاء آن نیاز به اتخاذ راهکارهای مناسب است. در این راستا، شرکت پرستاران در دوره های آموزش اخلاق می تواند منجر به افزایش حمایت از بیمار شود. از سویی، تلاش مدیران جهت تبدیل وضعیت استخدامی پرستاران به استخدام رسمی و ایجاد امنیت شغلی احتمالا خواهد توانست باورها و اقدامات حمایتی- حفاظتی آنان از بیماران را ارتقا دهد.