مروری بر خصوصیات فیتوشیمیایی، فارماکولوژیک و فیزیولوژیک گیاه زنجبیل (Zingiber officinale)

گیاهان دارویی از دیرباز به عنوان یک روش درمانی مورد استفاده قرار می گرفت. زنجبیل با نام علمی Zingiber officinale از خانواده Zingibracea از جمله گیاهان دارویی است که در طب سنتی کاربرد وسیع دارد و از دیرباز زنجبیل علاوه بر به یک مکمل غذایی، در علم پزشکی نیز کاربرد فراوانی داشته است. از دهه های قبل به دلیل تنوع ترکیبات فعال آن در درمان بیماری های مختلف کاربرد داشته است. طیف درمانی این گیاه در درمان روماتیسم، آسم، تهوع، استفراغ، پرفشاری خون، دمانس، تب و عفونت می باشد. اعمال فارماکولوژیک این گیاه شامل اثرات آنتی اکسیدان، ضد تومور، ضد آپپتوز، ضد التهاب، ضد هیپرگلیسمیا، ضد سرفه و سرماخوردگی است. مطالعه حاضر مروری بر پژوهش های اخیر و بررسی خصوصیات فیتوشیمی، فارماکولوژی، فیزیولوژیک زنجبیل و ترکیبات فعال بیولوژیک آن می باشد.