بررسی رابطه الگوهای شناختی اجتماعی و ارتقای انگیزه انجام فعالیت بدنی در بین دانشجویان علوم انسانی دانشگاه یزد

انجام انواع فعالیت های بدنی، به ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی افراد وابسته است. هدف این پژوهش، شناخت رابطه بین متغیرهای اجتماعی و انجام فعالیت بدنی در بین دانشجویان دانشگاه یزد است.
روش شناسی: این پژوهش با روش پیمایشی و به صورت مقطعی انجام شده است. داده های این پژوهش از 349 نفر از دانشجویان مقاطع مختلف دختر و پسر علوم انسانی دانشگاه یزد جمع آوری گردیده است. ابزار گردآوری داده ها مقیاس طراحی شده بر مبنای نظریه شناختی اجتماعی است. آلفا کرومباخ بدست آمده از نمونه اولیه نشان می دهدکه سوالات پرسشنامه پایایی بالاتر از 75/0 دارد.
نتایج آزمون همبستگی پیرسون، نشان می دهد که؛ لذت بخشی فعالیت بدنی، موانع خودکارآمدی، استراتژی های خودکارآمدی، متغیرهای خارجی تاثیرگذار، حمایت اجتماعی دوستان، حمایت اجتماعی خانواده، با انجام فعالیت بدنی رابطه مثبت معنی داری دارند. یافته های رگرسیون گام به گام نشان می دهد که حمایت اجتماعی دوستان در قدم اول و استراتژی های خودکارآمدی در قدم دوم از عوامل اصلی در مدل ارائه شده برای شناخت رفتار فعالیت بدنی در این نمونه هستند. این دو عامل در مدل مجموعا 4/19 درصد از واریانس انجام فعالیت بدنی را تبیین نمودند.
این پژوهش استفاده از نظریه شناختی اجتماعی را برای شناخت عوامل موثر بر انجام فعالیت بدنی در بین دانشجویان مورد تایید قرار داده است. تحلیل رگرسیون گام به گام نشان می دهد که پیش بین های حمایت اجتماعی دوستان و استراتژی های خودکارآمدی بخش کمی از واریانس انجام فعالیت بدنی را تبیین نمودند. لذا نیاز به پژوهش در مورد سایر متغیرهای موثر بر مشارکت در فعالیت بدنی وجود دارد.