ارزیابی مقایسه ای دیدگاه مدیران صنایع در خصوص مزایای اکتسابی صنعت از ایجاد ارتباط با دانشگاه (مطالعه ی موردی: بخش تولیدی صنعت ورزش ایران)

ارتباط صنعت و دانشگاه موضوعی است که در دهه های اخیر در بسیاری از صنایع و دانشگاه های دنیا به عنوان راهکارهایی جهت افزایش درآمد، ارتقای علمی دانشگاه ها و صنایع و در نهایت توسعه ی کشور مطرح شده است. هدف از پژوهش حاضر شناسایی و رتبه بندی مزایای اکتسابی بخش تولیدی صنعت ورزش از ایجاد ارتباط با دانشگاه در گستره ی جغرافیایی ایران بود.
روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع کاربردی و با توجه به روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی صنعت اشام 2008 استفاده شد که ضریب پایایی آن بر اساس روش آلفای کرونباخ (0/86=α) محاسبه گردید. جامعه ی آماری تمامی شرکت های تولیدکننده ی محصولات ورزشی سراسر ایران بوده است (220=N) که تعداد 140 شرکت، نمونه ی تحقیق را تشکیل دادند. جهت تجزیه وتحلیل یافته های پژوهش از آمار توصیفی (جداول و نمودارها) و آمار استنباطی (آزمون فریدمن، یومن ویتنی و کروسکال والیس) و با استفاده از نرم افزار Spss استفاده گردید.
بر اساس نتایج حاصل از آزمون فریدمن از میان عوامل مورد بررسی انواع مزایای اکتسابی صنایع از ایجاد ارتباط با دانشگاه، عامل تولید به عنوان مهم ترین عامل شناسایی شد؛ همچنین بر اساس نتایج آزمون کروسکال والیس اختلاف معناداری بین دیدگاه مدیران در خصوص عوامل مورد بررسی مزایای اکتسابی صنعت از برقراری ارتباط با دانشگاه بر حسب سطح تحصیلات، سابقه ی کاری و گستره ی فعالیت شرکت ها وجود داشت.
به طور کلی برای صنایع تولیدی محصولات ورزشی مهم ترین عامل جهت ارتباط با دانشگاه ها کسب منافع و مزایا به صورت مستقیم بوده که همانا این منافع و مزایا همان توسعه ی تولیدات شرکت بوده است.