داربست نانویی جدید بر پایه آلبومین سرم انسانی و نانوذرات فسفات کلسیم: مطالعه سم شناسی این داربست روی رده سلولی اسپرماتوگونیای موش

در اسپرماتوژنز سلول ها اسپرماتوگونی به گامت های هاپلویید تبدیل می شوند. نشان داده شده است که پروسه اسپرماتوژنز می تواند در شرایط آزمایشگاهی نیز انجام شود. اسپرماتوژنز در شرایط آزمایشگاهی دریچه جدیدی در درمان ناباروری مردان باز می کند.

هدف این مطالعه سنتز داربست نانویی بر پایه آلبومین سرم انسانی و نانوذرات فسفات کلسیم و بررسی تاثیر آن بر رده سلولی اسپرماتوگونیا بود.

نانوذرات کلسیم فسفات از طریق واکنش نیترات کلسیم و دی آمونیوم فسفات بدست آمد. جهت ساخت ماتریکس نانویی، نخست سریال غلظت نانوذرات تری کلسیم فسفات در آب مقطر تهیه و با آلبومین سرم انسانی مخلوط و بعد از ایجاد حباب فورا این مخلوط در بن ماری 100 درجه قرار داده شد. بعد از سنتز ماتریکس نانویی سوسپانسیون سلولی رده اسپرماتوگونی موشی تهیه گردید و به مدت 6 و 12 و 24 ساعت در مجاورت آن قرار گرفت. در نهایت میزان حیات سلولی و میزان آزاد شدن آنزیم لاکتات دهیدروژناز در مورد همه نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت.

سایز نانوذرات تری کلسیم فسفات سنتز شده و حفرات ماتریکس نانویی به ترتیب تقریبا بین 50 تا 100 نانومتر و 200 تا 500 میکرومتر بود. نتایج تست حیات سلولی و آزادسازی آنزیم نشان داد که غلظت های مختلف نانوذرات تری کلسیم فسفات و زمان های انکوباسیون آنچنان تاثیری بر این سلول ها نداشت.

از این مطالعه قابل نتیجه گیری است که افزایش غلظت نانوذرات تری کلسیم فسفات در داربست سنتز شده نتوانست منجر به سمیت سلولی شود. از طرف دیگر افزایش زمان انکوباسیون منجر به افزایش مرگ سلولی گشت. در این مطالعه فهمیده شد که نه تری کلسیم فسفات و نه آلبومین هیچکدام نمی توانند از سطح دارست جدا شوند. در آینده بایستی رشد و تمایز این سلول ها بایستی در دوره های زمانی بیشتر چک گردد.