چسبندگی داخل رحمی به دنبال میومکتومی، مقایسه لاپاراسکوپی با لاپاراتومی

میوم شایع ترین نیوپلاسم در زنان است و یکی از عوارض مهم میومکتومی، چسبندگی داخل رحمی (synechiae) می باشد.

ارزیابی و مقایسه میزان بروز و شدت چسبندگی داخل رحمی (synechiae) پس از جراحی میومکتومی توسط روش های جراحی لاپاراتومی و لاپاراسکوپی.

در این مطالعه مداخله ای راندوم نشده، تمام زنان متاهل سن باروری که طی سال های 2010 تا 2013 میلادی در بیمارستان آرش (دانشگاه علوم پزشکی تهران) از طریق لاپاراتومی یا لاپاراسکوپی تحت جراحی میومکتومی قرار گرفته بودند (میوم تیپ 3 تا 6 اینترامورال و ساب سروزال)، وارد مطالعه شدند. 3 ماه پس از جراحی، میزان و شدت چسبندگی داخل رحمی توسط هیستروسکوپی تعیین شد و ارتباط آن با نوع، تعداد و محل میوم ها مشخص شد و در دو گروه با هم مقایسه شد.

40 بیمار (19 مورد لاپاراسکوپی و 21 مورد لاپاراتومی) بررسی شدند. هر دو گروه از نظر اندازه، نوع (ساب سروز یا اینترامورال)، تعداد و محل میوم ها مشابه بودند. میزان سی نشی در گروه لاپاراسکوپی و لاپاراتومی به ترتیب 21 و 19 درصد بود، که تفاوت معنی داری نداشت (0/99=p). در بین تمام بیماران، بین میزان بروز سی نشی با باز شدن اندومتر (0/92=p)، محل میوم (0/14=p)، و نوع میوم (0/08=p) ارتباط معنی داری وجود نداشت. بین سایز متوسط میوم (0/01=p)، تعداد متوسط میوم (0/03=p)، و محل بزرگترین میوم (0/02=p) با احتمال ایجاد سی نشی ارتباط معنی دار وجود داشت.

با سوچورینگ مناسب رحم، احتمال سی نشی داخل رحمی پس از میومکتومی؛ خواه از طریق لاپاراتومی یا لاپاراسکوپی انجام شود؛ مشابه است. توصیه می شود در تمام موارد میومکتومی در زنان سن باروری، 3 ماه پس از جراحی هیستروسکوپی از نظر بررسی چسبندگی داخل رحمی انجام شود.