بررسی تاثیر سطح سرمی بتااندورفین بر تعدیل شاخص های درد دیسمنوره متعاقب هشت هفته تمرین هوازی

یکی از شایع ترین دلایلی که فرد را وادار به مراجعه به پزشک می کند، احساس درد است. با توجه به تاثیر بتااندورفین در کاهش درد، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر سطح سرمی بتااندورفین بر تعدیل شاخص های درد متعاقب هشت هفته تمرین هوازی می-باشد.
تحقیق حاضر از نوع کارآزمائی بالینی است. نمونه شامل 22 آزمودنی دختر دارای دیسمنوره متوسط تا شدید می باشد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل (10نفر) و تمرین ورزشی (12نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل فعالیت ایروبیک با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 24 جلسه تمرینی (سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه) بود. قبل و بعد از مداخله تمرینی سطح سرمی بتااندورفین اندازه گیری شد. از آزمون تی-استودنت همبسته و مستقل برای بررسی تغییرات دورن گروهی و بین گروهی بتااندورفین و از آزمون همبستگی پیرسون جهت برآورد رابطه متغیرهای تحقیق استفاده شد.
یافته های تحقیق نشان داد که مداخله تمرین ورزشی باعث افزایش معنی دار سطح سرمی بتااندورفین شد. هم چنین بین سطح سرمی بتااندورفین با شاخص های شدت و ادراک درد رابطه منفی معنی داری وجود دارد اما رابطه معنی داری با مدت درد مشاهده نشد.
به طور کلی، به نظر می رسد که افزایش سطوح بتااندورفین که در پی انجام تمرینات ورزشی ایجاد گردیده در بی دردی و کاهش شاخص های درد ناشی از دیسمنوره نقش داشته باشد.