تاثیر به کارگیری مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت خواب بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

نارسایی قلبی یک وضعیت شایع و تهدید کننده زندگی است. این بیماران از کیفیت خواب پایینی برخوردار هستند. از راه های اصلاح کیفیت خواب، آموزش مراقبت از خود با استفاده از مدل در پرستاری است. لذا، این مطالعه با هدف تاثیر به کارگیری مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت خواب بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد.
پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده است؛ که بر روی 102 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مزمن پایدار بستری در بخش قلب بیمارستان واسعی سبزوار 93-1392 انجام گرفت. بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. جهت سنجش کیفیت خواب بیماران از مقیاس کیفیت خواب پیتزبورگ که روایی آن به روش روایی محتوا و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (0.79) به تایید رسید. اجرای مدل مراقبت مشارکتی، در گروه آزمون به مدت سه ماه انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای دو، آزمون من ویتنی یو، تحلیل کوواریانس به سبک رگرسیونی و رگرسیون لجستیک چند سطحی داده های همبسته) با نرم افزارهای اس.پی.اس.اس. نسخه 11.5 و SAS نسخه 9.1 در سطح اطمینان 95 درصد انجام شد.
نتایج نشان داد بین نمره کیفیت خواب دو گروه قبل از مداخله اختلاف آماری معنی دار نبود. اما، پس از مداخله میانگین و انحراف معیار نمره کلی کیفیت خواب در گروه کنترل و آزمون به ترتیب 03/4±02/9 و 89/2±43/4 بود و آزمون آماری من ویتنی یو بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری نشان داد (001/0=p).
اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر افزایش کیفیت خواب بیماران نارسایی قلبی موثر است. لذا، پیشنهاد می شو اجرای این مدل مراقبتی در سایر بیماران مزمن نیز آزمون گردد و در مورد آنان مورد استفاده قرار گیرد.