شاخص فشار نسبی: ارزیابی ریسک مشاغل صنایع نساجی از دیدگاه ماکروارگونومی

ارزیابی ریسک ماکروارگونومی یکی از روش های ارزیابی ریسک ارگونومی جهت شناسایی انواع خطراتی می باشد که افراد در محیط های کاری با آن ها در مواجهه اند. شاخص فشار نسبی یکی از روش های ارزیابی ریسک ماکروارگونومی است که قادر به شناسایی ریسک فاکتورهای مرتیط با بروز مخاطرات شغلی در محیط کار می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ریسک ارگونومیکی مشاغل موجود در صنایع نساجی با شاخص فشار نسبی بود.
روش اجرا: این مطالعه به روش سرشماری و در بین156 نفر از پرسنل شاغل درصنایع نساجی در سه شیفت کاری صبح، عصر و شب انجام گرفت. جهت محاسبه شاخص فشار نسبی،معادله های گوناگونی برای اجزای کار تعریف شده که توسط آنها این شاخص محاسبه می گردد. ارزش نهایی برای شاخص فشار نسبی،یک معیار بین صفر تا 10 می باشد که عدد صفر بر خطرناک/ نا ایمن/ بدون بهره ور بودن و عدد 10 بر بی خطر/ ایمن/ بهره ور بودن دلالت دارد.
آزمون آماری ANOVA نشان داد که در بین 6 حیطه شاخص فشار نسبی، حیطه ی کار دستی و حواس در بین شیفت های کاری مختلف در صنایع نساجی دارای ارتباط معنی داری با خطر بروز مخاطرات شغلی می باشند(P<0.05). همچنین حیطه های پوسچر و حمل دستی بار به ترتیب با میانگین (11/.) 6/19 و (41/.) 9/14 کمترین و بالاترین نمره را در بین 6 حیطه شاخص فشار نسبی به خود اختصاص دادند.
براساس یافته های حاصل از پژوهش، وضعیت بدنی افراد در هنگام کار و کار دستی بعنوان تاثیر گذارترین عوامل در بروز مخاطرات شغلی در بین افراد شاغل در صنایع نساجی شناخته شدند. لذا حفظ پوسچر مناسب در هنگام فعالیت وکاهش میزان فعالیت هایی دستی توسط افراد در طی هر شیفت کاری می تواند تاثیر بسزایی در کاهش مخاطرات شغلی داشته باشد.