مقایسه تاثیر تمرینات سنتی و تمرینات با حمایت وزن (BWST) بر عملکرد حسی حرکتی، کیفیت و کمیت راه رفتن در افراد ضایعه نخاعی پاراپلژی

هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تمرینات سنتی و تمرینات با حمایت وزن (BWSTT) بر عملکرد حسی- حرکتی در افراد پاراپلژی می باشد.
روش شناسی: تعداد 17 نفر ضایعه نخاعی پاراپلژی (ASIA B،C)، سن 793/1±53/32 سال، قد 658/1±71/175 سانتی متر، وزن 442/2±59/71 کیلوگرم و شاخص توده بدنی (BMI) 828/0±18/23 کیلوگرم بر متر مربع بطور دسترس و داوطلبانه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. این آزمودنی ها بر اساس نمره حسی و حرکتی به گروه تمرین BWSTT (10 = N) و گروه تمرین سنتی (7 = N) تقسیم شدند. آزمودنی ها در یک دوره 12 هفته ای، 4 جلسه 60 دقیقه ای در هفته شرکت کردند. تمرینات BWST شامل 15 دقیقه گرم کردن روی دوچرخه ثابت و سپس 45 دقیقه تمرین با 50% وزن بدن روی دستگاه نوارگردان و در آخر 10 دقیقه تمرینات سرد کردن بود و در هر هفته 10% به وزن تحمل شده اضافه می شد. تمرینات سنتی شامل یک زمان 15 دقیقه ای گرم کردن روی دوچرخه ثابت و 45 دقیقه تمرینات کششی حس عمقی، انجام حرکات در دامنه حرکتی کامل و 10 دقیقه سرد کردن بود.
داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری در تغغیرات عملکرد حسی Pin Score (002/0P=) و حسیLight Score (002/0P=)، عملکرد حرکتی (000/0P=)، آزمون شاخص راه رفتن (WISCI) (002/0P=)، آزمون راه رفتن 6 دقیقه ای (001/0P=) و 10 متر (001/0P=) بین گروه حمایت وزن (BWSTT) و گروه تمرینات سنتی وجود داشت.
تمرینات BWSTT در مقایسه با تمرینات سنتی و رایج می تواند در روند بهبود حس و حرکت و نیز کمیت و کیفیت راه رفتن افراد پاراپلژی موثر تر است.