سبک زندگی رانندگان به عنوان فاکتورانسانی در وقوع حوادث رانندگی شهرهمدان

حوادث رانندگی بصورت عمده مرتبط با عامل انسانی بوده و بعنوان یک معضل مهم مورد توجه تیم بهداشتی در دنیاست. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش سبک زندگی در ارتباط با وقوع حوادث رانندگی انجام شد.
نوع مطالعه مورد- شاهدی بود که در شهر همدان در سال 1392 انجام گرفت. نمونه گیری بصورت دو مرحله ای انجام شد. تعداد نمونه، 309 نفر، شامل 103 نفر گروه مورد (دچار حادثه ی رانندگی) و 206 نفر گروه شاهد (فاقد حادثه ی رانندگی) بود. ابزار مطالعه پرسشنامه ی محقق ساخته مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و سبک زندگی (فعالیتهای روزانه،سبک رانندگی، درک قوانین و استرسهای رانندگی) بود. روایی و پایایی ابزار از طریق روایی محتوی و آزمون مجدد (ضریب آلفای کرونباخ 89/0) تایید شد. تکمیل پرسشنامه ها به صورت خوداظهاری بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS/16، با بکارگیری آزمون کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک تطبیق یافته بر اساس سن و جنس تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی دار کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
شانس وقوع حوادث رانندگی در گروه مورد بدلیل فعالیتهای معمول روزانه، سبک رانندگی و درک از قوانین رانندگی به ترتیب 165/1، 656/0 و 308/1 بیشتر از گروه شاهد بود؛ هر چنداز نظر آماری این اختلاف معنی دار نشد. شانس وقوع حادثه ی رانندگی در گروه مورد به دلیل استرس، حدود سه برابر بیشتر از گروه شاهد بود (001/0>P و 958/2=OR و 265/5، 661/1 =95% CI).
نتیجه نهایی: برگزیدن سبک زندگی خطرناک به عنوان فاکتور مساعدکننده در وقوع حوادث رانندگی نقش دارد. می توان با کنترل این عامل از ایجاد حوادث رانندگی پیشگیری نمود..