ارزیابی ریسک حمل دستی بیمار در بخش های درمانی بیمارستان های شهرستان قزوین و بررسی ارتباط آن با شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی

تقریبا یک سوم از عوارض ناشی از کار گزارش شده با حمل دستی ارتباط دارند. میزان شیوع عوارض مرتبط با حمل دستی در نظام سلامت و مراقبت های اجتماعی به 38% می رسد. بلند کردن و جابجا کردن بیماران، وظیفه ای است که اغلب به عنوان یک دلیل ایجاد عوارض مربوط به حمل دستی و آسیب پشت و کمردرد در کارکنان نظام سلامت ذکرشده است. هدف این مطالعه تعیین ارزیابی ریسک حمل دستی بیمار در بخش های درمانی بیمارستان های شهر قزوین و بررسی رابطه آن با شیوع و شدت اختلالات اسکلتی- عضلانی بین کارکنان خدمه آن ها که وظیفه عمده آن ها حمل و جابجایی بیماران است، می باشد.
در این مطالعه مقطعی 54 نفر از کارکنان خدمات در 23 بخش از 4 بیمارستان بررسی شدند. داده های لازم با پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک، مقیاس شفاهی شدت درد، پرسشنامه نوردیک و فهرست بازبینی شاخص MAPO جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها به وسیله نرم افزار SPSS22 انجام شد. شیوع 12 ماهه اختلالات اسکلتی عضلانی 75.9% بوده و این میزان در هنگام انجام مطالعه 53.7% گزارش شد. با توجه به نمرات سطوح مختلف شاخص MAPO، تنها 5.5% از افراد موردمطالعه در محدوده ایمن قرار داشتند. 18.5% از افراد با ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی متوسط و 76% از افراد با ریسک بالا مواجه بودند. شیوع علائم اختلالات اسکلتی- عضلانی و شدت درد با امتیاز شاخص MAPO رابطه معنی دار دارد.
با توجه به ارتباط شاخص MAPO با شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی، برای کاهش ریسک ابتلای افراد به این عوارض، بهبود و کاهش مقادیر متغیرهای این شاخص موثر خواهد بود.