اثر داروی ایزوسورباید بر فعالیت ژلاتیناز A و B در رده های سلولی لوسمیک

ژلاتینازها زیرگروهی از ماتریکس متالوپروتئینازها(MMPs) می باشند که نقش مهمی در رشد تومور و آنژیوژنز دارند. MMP-2 و MMP-9 از این نظر از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. ایزوسورباید دی نیترات دارویی رایج برای درمان بیماری های قلبی است و اثر مهارکنندگی آن بر رشد تومور و آنژیوزنز گزارش شده است. در این مطالعه، اثر ایزوسورباید دی نیترات بر فعالیت ژلاتیناز A و B در رده های سلولی لوسمیک در شرایط in vitro بررسی شد.
در یک مطالعه تجربی، سلول های لوسمیک MOLT-4، JURKAT و U937، پس از کشت در محیط RPMI حاوی 10% FBS در حضور PMA ng/mL 25، به عنوان القاکننده فعالیت ژلاتیناز، در مجاور غلظت های مختلف ایزوسورباید دی نیترات(4-10 * 4، 5-10 * 4، 6-10 * 4 و 7-10 * 4 مولار) به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. سپس فعالیت ژلاتیناز A و B در محیط کشت سلول ها به روش ژلاتین زایموگرافی اندازه گیری شد.
فعالیت ژلاتیناز A و B در سلول های لوسمیک MOLT-4، JURKAT و U937 در حضور ایزوسورباید دی نیترات تفاوت معناداری با گروه کنترل نشان نداد. فعالیت ژلاتیناز A در سلول MOLT-4 در گروه کنترل و در غلظت 4-10 * 4 مولار از دارو به ترتیب 0 ± 1 و 06/ 0 ± 04/ 1 به دست آمد.
در این مطالعه ایزوسورباید دی نیترات تاثیری بر فعالیت ژلاتیناز A و B در سلول های لوسمیک نشان نداد. احتمالا فعالیت ضد توموری و ضد آنژیوژنز ایزوسورباید که توسط دیگران گزارش شده است، وابسته به مکانیسم های دیگری غیر وابسته به ژلاتینازهاست.