تبیین ضرورت مبنایی دیدگاه «انسان عامل» در تربیت نیروی انتظامی تراز اسلامی

هدف اصلی این پژوهش، تبیین تصویر اسلامی عاملیت آدمی و نشان دادن ضرورت لحاظ آن در تعریف و تربیت نیروی انتظامی تراز اسلامی است. دیدگاه انسان عامل در تقابل با رویکرد مکانیستی، غایت گرایی را به عنوان سبک اصلی تبیین رفتار برگزیده، عاملیت را در کانون هویت و کیستی انسان قرار داده، برای عمل، جایگاهی گسترده در موجودیت آدمی قایل شده و بالاخره، عمل را واجد مبادی درونی شناختی، گرایشی، ارادی- اختیاری، طراحی و تصمیم گیری در نظر گرفته است. نگریستن از دیدگاه دین به تربیت نیروی تراز، ضرورت مبنایی نظریه ی اسلامی انسان عامل در تربیت را لازم می آورد. پژوهش حاضر، مبتنی بر رویکرد استنتاج و از نوع کیفی است که در آن از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. پرهیز از تاکید صرف بر حرفه گرایی و مهارت آموزی، توجه به اعمال ارتباطی کارکنان، جامع نگری در توجه به نیازها و استعدادهای فراگیران و نگریستن به حرفه به منزله ی عمل را می توان در شمار دلالت های دیدگاه انسان عامل در زمینه ی تربیت حرفه ای دانست.