کانی شناسی و ژئوشیمی گلسنگ های نئوپروتروزوییک کاهار در کوه کاهار (شمال باختر تهران)

سازند کاهار در برش الگوی خود واقع در کوه کاهار، 75 کیلومتری شمال باختر تهران، از حدود 1000 متر سنگ های آواری (بیشتر گلسنگ) تشکیل شده است. این مطالعه با تکیه بر روی ترکیب کانی شناسی و ژئوشیمیایی این گلسنگ ها به دنبال شناسایی منشا احتمالی و جایگاه زمین ساختی آنهاست. مطالعات میکروسکوپ نوری و XRD نشان می دهند که این گلسنگ ها از کوارتز، فلدسپار (به ویژه پلاژیوکلاز) و به میزان کمتر کانی های فیلوسیلیکاتی (بیشتر ایلیت و کلریت) تشکیل شده اند. بررسی سنگ نگاری گلسنگ ها با استفاده از SEM-EDX نشان می دهد که فرم های صفحه ای ایلیت و کلریت ممکن است طی دیاژنز (ایلیتی شدن و کلریتی شدن) شکل گرفته باشند. تقسیم بندی گلسنگ های مورد مطالعه بر پایه اندیس بلوغ، آنها را تکتیک و فیلو-تکتیک، نهشته شده در حوضه های مرتبط با جایگاه زمین ساختی جزایر کمانی (قاره ای) نشان می دهد. اندیس شیمیایی دگرسانی (به طور میانگین 70) و متغیرهای A-CN-K به دست آمده برای گلسنگ های کاهار، نشان دهنده هوازدگی شیمیایی متوسط در ناحیه منشا آنهاست. همچنین، ترکیب شیمیایی گلسنگ ها، نشان از تاثیر کم چرخه مجدد رسوبی در نهشته های کاهار است. نمودار های تفکیکی ژئوشیمیایی، نسبت عناصر فرعی غیر متحرک و نیز داده های عناصر خاکی کمیاب گلسنگ ها، نشان دهنده منشا گرفتن رسوبات این گلسنگ ها از منشاهای فلسیک و نهشته شدن آنها در حوضه ای مرتبط با جایگاه زمین ساختی جزایر کمانی است. مدل به دست آمده برای جایگاه زمین ساختی حوضه کاهار در نئوپروتروزوییک پسین را می توان توسط مدل های جدیدی که ایران را مشابه با زمین های کمانی آوالونیا و کادومیا به عنوان بخشی از زمین های حاشیه شمالی گندوانا در نظر می گیرند، تفسیر کرد.