مطالعه ی اثر پلی مورفیسم های -401CTو+452CT ژن گاما گلوتامیل هیدرولاز(GGH) بر سطح سرمی وتوکسیسیتی مرتبط با مصرف متوترکسات در کودکان ایرانی مبتلا به لوسمی لنفوئید حاد تحت درمان در بیمارستان حضرت علی اصغر(ع)

بیماران مبتلا به لوسمی لنفوئید حاد پس از درمان با متوترکسات، تفاوت هایی در سطح سرمی و توکسیسیتی مرتبط با مصرف متوترکسات از خود نشان می دهند. یکی از عوامل مهم تعیین کننده ی این تفاوت ها، فارماکوژنتیک فرد است. در این مطالعه، تاثیر پلی مورفیسم های -401CT و +452CT از ژن GGH بر سطح سرمی و توکسیسیتی مرتبط با مصرف متوترکسات بررسی شد. هدف از این مطالعه، ارزیابی و تعیین اثر پلی مورفیسم های 401CT – و +452CT ژن GGH بر سطح سرمی و توکسیسیتی مرتبط با مصرف متوترکسات در بیماران مبتلا به لوسمی لنفوئید حاد بود. همچنین برای اولین بار فراوانی پلی مورفیسم های فوق در ایران مورد مطالعه قرار گرفت.
در این مطالعه ی پژوهشی، با استفاده از تکنیک های PCR و RFLP شیوع پلی مورفیسم های مذکور در 83 بیمار ایرانی مبتلا به ALL بررسی شد. ارتباط میان پلی مورفیسم ها با سطح سرمی متوترکسات و توکسیسیتی مرتبط با مصرف آن با محاسبه Odds Ratio برآورد شد.
در این مطالعه بین پلی مورفیسم +452CT با سطح سرمی متوترکسات و توکسیسیتی های مرتبط با مصرف متوترکسات ارتباط معنی داری یافت نشد. رابطه ای بین پلی مورفیسم 401CT – با توکسیسیتی های مربوط که منجر به ترومبوسیتوپنی(265/0 odds ratio=، 019/0-009/0= CI 95%) و همچنین لکوپنی (182/2 odds ratio=، 042/0-021/0= CI 95%) می شود، در فاز تحکیمی درمان مشاهده شد.
بررسی بیماران از لحاظ پلی مورفیسم 401CT – ژن GGH ممکن است در انتخاب دوز مناسب متوترکسات و کاهش عوارض توکسیک مرتبط با مصرف آن مفید باشد.