استرس و راهبرد های مقابله با آن در آموزش بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

در شرایطی که دانشجویان پرستاری نمی توانند از عوامل استرس زا در محیط بالین اجتناب کنند حمایت و راهنمایی دانشجویان به منظور کاهش استرس اولویت مربیان بالینی پرستاری می باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان استرس و راهبرد های مقابله با استرس در آموزش بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، در سال 1392 انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه مقطعی – تحلیلی است. جامعه این پژوهش را 81 نفر از دانشجویان رشته کارشناسی پرستاری تشکیل می دادند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه استرس شغلی و پرسشنامه مقابله با موقعیت های استرس زا بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل شد.

از 81 دانشجوی شرکت کننده در این پژوهش 9/ 30%مرد و بقیه زن بودند. 9/ 30% از حیطه مساله مدار، 5/ 18% از حیطه هیجان مدار، 9/ 4 % حیطه اجتنابی، 6/ 13% حیطه حواس پرتی، 7/ 24% از حیطه مشغولیت اجتماعی استفاده می کرده اند. سطح استرس دانشجویان در حد 35/ 0±94/ 2 بود. عوامل بیولوژیک(3/ 38%)، بارکاری(8/ 14%) بیشترین منبع استرس زا هستند. آزمون همبستگی پیرسون ارتباط مستقیم معناداری بین استرس شغلی و حیطه هیجان مدار از روش های مقابله با تنش نشان داد(r=0.244، p=0.028).

دانشجویان پرستاری سطح متوسط را در نتیجه برخی عوامل بالینی تجربه می کنند. روش غالب در بین دانشجویان پرستاری در مقابله با استرس، سبک مساله مدار بوده است و حیطه اجتنابی کمترین کاربرد را دارد. یافته های این مطالعه به منظور تعیین نیازهای دانشجویان و ارتقاء یادگیری در محیط بالین تاثیر بسزایی دارد.