رابطه ی سبک های شناختی و ویژگی های شخصیتی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه تهران

با توجه به اهمیت روز افزون پیشرفت تحصیلی و تعیین عوامل موثر بر آن، پژوهش حاضر به بررسی سبک های شناختی وابسته و نابسته به زمینه و ویژگی های شخصیتی می پردازد. روش پژوهش حاضر غیر آزمایشی و طرح آن همبستگی از نوع پیش بینی است. برای جمع آوری داده ها، آزمون اشکال نهفته گروهی ویتکین (ویتکین، 1971) و پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت نئو (مک کری و کاستا، 1985) در اختیار 285 نفر از دانشجویان دانشکده های اقتصاد و مدیریت دانشگاه تهران قرار گرفت. برای بررسی رابطه و میزان پیش بینی کنندگی متغیرهای یادشده، از روش رگرسیون گام به گام و برای مقایسه دختران و پسران در متغیرهای پژوهش از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش که بر 285 نفر (191 نفر دختر و 94 نفر پسر) انجام شده بود، نشان داد که ویژگی های شخصیتی و سبک های شناختی با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری دارند. نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که ویژگی های شخصیتی و سبک های شناختی قادر به تبیین 50 درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی هستند. وظیفه شناسی با تبیین پیش بینی 39 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی قویترین پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی است. سهم سبک های شناختی نیز در تعیین تغییرات پیشرفت تحصیلی معنادار است. هیچ تفاوت معناداری در ویژگی های شخصیتی، سبک های شناختی و پیشرفت تحصیلی دو جنس وجود ندارد.