هستی عقلی نفس و حدوث جسمانی آن در اندیشه صدرالمتالهین

صدرالمتالهین از سویی نظریه قدیم بودن نفس را ابطال کرده و معتقد به حدوث نفس شده است و از سوی دیگر، بر این باور است که نفس، پیش از حدوث جسمانی خود در این دنیا، در نشئآت پیشین، دارای هستی و کینونت عقلی بوده است. در این پژوهش برآنیم تا راه برون رفت از این تنافی ظاهری میان دو نظریه یادشده را در اندیشه صدرالمتالهین بیابیم؛ چراکه خود صدرالمتالهین در موارد فراوانی به طرح این مسئله پرداخته و تاکید کرده است که هر کدام از این دو نظریه، به اعتباری خاص، برای نفس، اثبات پذیر است؛ به این معنا که نفس، به اعتبار کینونت عقلی خود، قدیم است و در عین حال، از آن جهت که نفس است و به عبارت دیگر، به لحاظ نحوه وجود تعلقی خود در نشئه دنیا، حادث به حدوث جسمانی است.