تاثیر خردل گوگردی بر آنزیم های سیستم آنتی اکسیدانی در بافت های مختلف موش صحرایی

خردل گوگردی از عوامل لیپوفیل تاول زا است که با آلکیله کردن ماکرومولکول های سلولی مانند DNA، RNA و پروتئین ها باعث مرگ سلولی در بافت های مختلف می شود. باوجود مطالعات بسیار، مکانیسم عمل خردل به صورت کامل شناخته نشده است. در این مطالعه اثر خردل گوگردی بر آنزیم های سیستم آنتی اکسیدان بافت های مختلف موش صحرایی بررسی شد.
موش های صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در هفت گروه قرار گرفتند. گروه کنترل (دریافت کننده دی متیل سولفوکسید، به عنوان حلال) و گروه های 7-2 به عنوان گروه تجربی، خردل گوگردی (دوزهای 80-1 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) را یک بار به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت بعد از تزریق، حیوانات بیهوش و بافت های کلیه، ریه و قلب آنها جدا شد. سپس خونگیری از قلب حیوانات به عمل آمد و پلاسما و اریتروسیت ها تهیه گردید. فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، گلوتاتیون ردوکتاز (GR) و گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) در بافت های مختلف به وسیله روش های بیوشیمیایی تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/ 0>p در نظر گرفته شد.
در این مطالعه، افزایش فعالیت آنزیم های SOD و GST در ریه و GST در قلب با دوزهای کمتر از 20 میلی گرم بر کیلوگرم خردل مشاهده گردید، درحالی که فعالیت همه آنزیم های آنتی اکسیدان در بافت های مختلف در دوزهای بالاتر خردل کاهش یافت.
خردل گوگردی بر سیستم دفاعی آنتی اکسیدان در همه بافت ها در یک طرح وابسته به دوز تاثیر می گذارد. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در غلظت های کمتر از 20 میلی گرم بر کیلوگرم خردل ناشی از پاسخ جبرانی برای پاک سازی رادیکال های آزاد و کاهش فعالیت این آنزیم ها در غلظت های بالاتر، نشان دهنده استرس اکسیداتیو و مرگ سلولی در بافت ها می باشد.