استخراج عصاره پوسته گردو واریته شهمیرزادی و تاثیر حلال و روش استخراج بر فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره حاصله

تردید در مورد ایمنی و سلامتی آنتی اکسیدان های سنتزی منجر به علاقه فزاینده ای به سمت آنتی اکسیدان های طبیعی و تحقیق در این زمینه شد.
در این مطالعه فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره آبی و الکلی پوسته سبز گردو واریته شهمیرزادی حاصل از دو روش استخراج (غرقابی، استخراج مایکروویو) به سه روش نیروی احیاکنندگی، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و مهار رادیکال DPPH (2 و 2 دی فنیل 1- پیکرو هیدرازیل) بررسی شد و در نهایت تاثیر آن بر مهار اکسیداسیون روغن سویا با اندازه گیری دو اندیس پراکسید و تیوباربیتوریک اسید ارزیابی شد. ترکیبات فنولی عصاره ها با حلال متانول (80%)، اتانول (50%) و آب استخراج و میزان ترکیبات فنولی آنها با روش فولین سیوکالتو اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد بیشترین مقدار فنول کل مربوط به عصاره متانولی حاصل از استخراج مایکروویو بود. کمترین EC50 در آزمون DPPH و نیروی احیاکنندگی مربوط به عصاره اتانولی و در آزمون ظرفیت آنتی اکسیدانی کل مربوط به عصاره متانولی بود که در همه این موارد نتایج بهتر از آنتی اکسیدان سنتزی BHA بوده و در آزمون ظرفیت آنتی اکسیدانی کل نتیجه بهتری از BHT بدست آمد. همچنین عصاره ها توانایی به تاخیر انداختن اکسیداسیون را داشتند. با افزایش غلظت عصاره، فعالیت آنتی اکسیدانی افزایش یافت. غلظت 1000 پی پی ام عصاره ها به خوبی اکسیداسیون روغن را مهار کرد.
با توجه به مطالب ذکر شده می توان پوسته سبز گردو را به عنوان منبع قابل توجهی از ترکیبات آنتی اکسیدانی مطرح نمود و پس از آزمایشات تکمیلی به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی به روغن خوراکی افزود.