مقایسه سختی نمونه های کامپوزیتی با استفاده از سه روش مختلف نوردهی LED و روش معمول QTH

با افزایش نیازهای زیبایی، رزین کامپوزیت ها به عنوان ترمیم کننده دندان های خلفی بیش از پیش مطرح شده است. یکی از مشکلات اساسی استفاده از کامپوزیت ها میزان پلی مریزاسیون می باشد. پلیمریزاسیون ناکافی ناشی از کیورینگ نامناسب منجر به سختی کمتر خواهد شد. از راه های غلبه بر پدیده مذکور توجه به انتخاب بهترین سیستم سخت کننده نوری است که مطالعه حاضر در همین رابطه طرح ریزی شده است.
در این مطالعه آزمایشگاهی با استفاده از یک مولد استینلس استیل با ضخامت 2 و قطر 6 میلی متر، 100 نمونه با کامپوزیت(Valux Plus، 3M، USA) تهیه شد. نمونه ها به صورت تصادفی به 4 گروه 25 تایی (3 گروه آزمایشی و 1 گروه کنترل) تقسیم شدند. هر گروه آزمایشی با یکی از روش های سخت کننده دستگاه LED و گروه کنترل با دستگاه QTH به مدت 20 ثانیه سخت شدند. بعد از پروسه نوردهی، نمونه ها به مدت 24 ساعت در دمای اتاق و در تاریکی نگهداری شدند. سپس تست Vickers Micro Hardness روی سطوح فوقانی و تحتانی نمونه ها انجام گرفت.
سختی بین گروه های LED و QTH در سطح فوقانی و تحتانی اختلاف معناداری را نشان داد (0/05 >P). تفاوت معناداری بین سختی سطح فوقانی و تحتانی در گروه LED وجود نداشت (0/05 < P).
از میان دو دستگاه LED و QTH، نقش LED در تمامی روش های نوردهی در میزان سختی موثرتر است.