تاثیر برنامه ارتعاش درمانی بر تعادل و حس وضعیتی زانوی ورزشکاران پس از بازسازی لیگامان صلیبی قدامی

هدف از مطالعه حاضر بررسی کارایی پروتکل درمانی مبتنی بر ارتعاش درمانی عمومی بدن (ویبراسیون تراپی) بر حس وضعیتی زانو و تعادل پوسچرال ورزشکاران پس از بازسازی لیگامان صلیبی قدامی در مقایسه با برنامه های معمول فیزیوتراپی می باشد.
این کارآزمایی بالینی تصادفی روی بیست ورزشکار واجد شرایط پس از بازسازی یک طرفه لیگامان صلیبی قدامی انجام گرفت. افراد مورد مطالعه به طور تصادفی در دو گروه ویبراسیون تراپی (10 نفر) و فیزیوتراپی (10 نفر) تحت دوازده جلسه برنامه توانبخشی (ارتعاش درمانی عمومی بدن برای گروه اول و برنامه های معمول فیزیوتراپی برای گروه دوم) قرار گرفتند. حس وضعیتی زانو ورزشکاران با آزمون بازسازی وضعیت مفصل در دو زاویه هدف 30 و 60 درجه فلکسیون زانو با سیستم ایزوکینتیک بایودکس و شاخص های تعادلی آنان با آزمون دینامیک توسط سیستم تعادلی بایودکس قبل و بعد از مداخلات درمانی در هر دو زانو مطالعه گردید.
کلیه شاخص های ثباتی مورد بررسی در گروه ویبراسیون به طور معناداری نتایج بهتری را نسبت به گروه فیزیوتراپی متداول نشان دادند (05/0>P). مقادیر P برای میزان تغیرات متغیرهای شاخص های ثباتی کلی (چشم باز)، شاخص ثباتی قدامی خلفی (چشم باز)، شاخص طرفی (چشم باز)، شاخص ثباتی کلی (چشم بسته)، شاخص ثباتی قدامی خلفی (چشم بسته) و شاخص ثباتی طرفی (چشم بسته) به ترتیب عبارتند از: 002/0، 010/0، 0001/0، 001/0، 0001/0 و 046/0. علاوه بر این میزان تغییرات تغییرهای خطای مطلق زاویه ای در هر دو زاویه 30 و 60 درجه در هر دو زانو نتایج بهتری را نسبت به گروه فیزیوتراپی متداول نشان دادند (05/0>P) (در زانوهای سالم و ترمیم شده در زاویه 60 درجه 001/0 = p و در زانوهای ترمیم شده در زاویه 30 درجه 0001/0 = p)، به جز در زاویه 30 درجه در زانوی سالم که تفاوت معناداری مشاهده نشد (131/0 = p).
یافته های حاصل از این مطالعه مبین بهبود شاخص های تعادل پوسچرال وحس وضعیتی زانو پس از ویبراسیون تراپی است. لذا به نظر می رسد که ارتعاش درمانی عمومی بدن می تواند شیوه مناسبی برای بازتوانی ورزشکاران پس از بازسازی لیگامان صلیبی قدامی باشد.