ارایه روش های سامان دهی زباله در دهیاری های استان گیلان

در استان گیلان با محیط زیستی شکننده که دارای اکوسیستم های مختلفی مانند منابع آبی گسترده و مناطق ساحلی می باشد، به دلیل فقدان وضعیت مطلوب در زمینه مدیریت زباله، اثرات سوء و زیانباری به وجود آمده است. در این استان به دلیل وجود اکوسیستم های متعدد، قابلیت توسعه جوامع انسانی وجود داشته که همین مهم از دلایل تشکیل مراکز متعددی از جمله روستاها شده است. نزدیک به نیمی از جمعیت دو میلیون و چهارصد هزار نفری گیلان ساکن مناطق روستایی هستند و این اهمیت توجه به نحوه ساماندهی پسماند در مناطق روستایی را نشان می دهد. بر اساس آخرین آمار ارایه شده از سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، میزان زباله روزانه در روستاهای کشور حدود 11 هزار تن بوده و سرانه تولید زباله روزانه هر فرد روستایی حدود 500 گرم اعلام گردیده است.هدف از این تحقیق راهکارهایی برای کاهش مشکلات به وجود آمده از زباله های روستایی در استان گیلان ارایه می نماید.
پس از مطالعات به عمل آمده و توجه به مواردی مانند نحوه پراکندگی، استقرار و جمعیت مراکز روستایی، دهیاری هایی در شهرستان های رشت، انزلی، لنگرود و رودبار انتخاب گردید. کیفیت زباله طی 3 مرحله و هر مرحله 10 مرتبه نمونه برداری مورد آنالیز قرار گرفت.
نتایج نشان می دهد که بیش ترین درصد مربوط به مواد آلی با 89/ 75% و کم ترین مربوط به چوب با 17/ 1% می باشد. بنابر این بخش بزرگی از زباله های روستایی استان را مواد آلی تشکیل می دهد که با ارایه برنامه جهت بازیافت مواد و جدا سازی مواد خشک از تر، می توان از مواد آلی برای تولید کود آلی بهره جست، در صورتی که هم اکنون این مواد به محیط زیست تخلیه و اثرات سوء برای محیط زیست منطقه ایجاد نموده است.
پس از انجام مطالعه و بررسی های لازم، برای این که مشکلات حال حاضر ناشی از عدم سامان دهی مناسب زباله را در سطح مناطق روستایی گیلان کاهش داد دو نوع راهکار ارایه شده است. در جنوب استان به دلیل وجود تنها جایگاه دفن مهندسی، بهداشتی زباله استان در رستم آباد شهرستان رودبار، گزینه تفکیک از مبدا تولید، جداسازی مواد قابل بازیافت و دفن بهداشتی زباله پیشنهاد شده است. در سایر نقاط استان نیز عملیات تفکیک از مبدا تولید، جداسازی مواد قابل بازیافت و تهیه کودآلی خانگی پیشنهاد شده است.