تاثیر آموزش گروهی بر دانش و نگرش مراقبین از کودک کم توان ذهنی

داشتن کودک کم توان ذهنی مشکلات جسمی، روحی، روانی و اجتماعی زیادی را بر واحد خانواده تحمیل می کند و آنان را دچار آسیب پذیری می نماید. انجام مداخلات مناسب برای بهبود دانش و ایجاد نگرش مطلوب می تواند تا حد زیادی حامی این خانواده ها بوده و کیفیت زندگی بهتری را به آنان هدیه نماید. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش گروهی بر دانش و نگرش مراقبین از کودک کم توان ذهنی انجام شده است.
این مطالعه از نوع مداخله ای تصادفی کنترل دار می باشد که در سال1392 در مرکز توانبخشی نرگس میانه انجام گرفت. 64 مراقب دارای کودک کم توان ذهنی 18-6 ساله بطور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله 6 جلسه کلاس آموزشی برگزار گردید ولی برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده ها براساس پرسشنامه های محقق ساخته دانش و نگرش جمع آوری گردید. داده ها از طریق نرم افزار SPSS21و با استفاده از آزمون های آماری تی زوج، تی مستقل و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بین میانگین دانش، نگرش و رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری بدست نیامد. نتایج نشان داد 5/1 ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان دانش و نگرش مراقبین در گروه مداخله قبل(80/2±54/8، 51/6±29/62) و بعد از مداخله(86/1±50/14، 76/3±57/72) معنی دار بود(05/0P<).
آموزش گروهی به مراقبین از کودکان کم توان ذهنی، باعث افزایش دانش و نگرش آنان می گردد. توجه به افزایش آگاهی، درک و نگرش مراقبت کننده، می تواند وی را در امر مراقبت تخصصی و کارآمد یاری دهد.