بررسی میزان رضایتمندی سکونتی در محله سهیل تهران

یکی از علل وجودی علم شهرسازی ارتقای کیفیت زندگی شهروندان می باشد. امروزه به دلیل گسترش ارتباطات، جامعه شهری با دیگر فرهنگ ها آشنا شده و در نتیجه در سطح نگرش مردم تغییر به وجود آمده است. این تغییرات در فرهنگ و مد زندگی جامعه نمود پیدا کرده و به صورت«تغییر در نیازها» ی شهروندان متجلی شده است. به نظر می رسد همین امر در میزان رضایت ساکنان از محل زندگی خود تاثیرگذار بوده و باعث ایجاد نگرش های متفاوت در حوزه کیفیت محیط شده است. در این پژوهش با توجه به عوامل موثر در کیفیت محیط و رضایتمندی سکونتی که توسط صاحب نظران و نظریه پردازان این عرصه ارائه شده است، به شناسایی شاخص های میزان رضایتمندی سکونتی، در سه سطح واحد مسکونی، واحد همسایگی و محله پرداخته، و سپس جهت جمع آوری اطلاعات در محدوده از ابزار پرسشنامه استفاده شده است که طی آن سوالاتی متناسب با شاخص های رضایتمندی سکونتی و برگرفته از چارچوب نظری پژوهش آمده است. در ادامه با استفاده از نرم افزار SPSS19 جهت جهت تحلیل پرسشنامه ها به روش تحلیل رگرسیونی چند متغیره، شاخص های موثر در رضایتمندی سکونتی از نگاه ساکنان محله سهیل تهران، مشخص شده است. در نهایت میزان رضایتمندی سکونتی ساکنان در سه سطح مذکور و میزان تاثیرگذاری هریک از عوامل به دست آمده است. تغییر در نوع خواست ساکنان از روابط همسایگی و علاقه مندی آنان به مشارکت از نکات قابل توجه به دست آمده در این پژوهش است. کیفیت مسکن مهم ترین عامل موثر در میزان رضایت ساکنان محله از محل زندگی خود بوده و شاخص های مربوط به محله و واحد همسایگی در رده های بعدی قرار می گیرند.