بررسی وضعیت همبستگی اجتماعی در توسعه شهری اراک

وضعیت همبستگی اجتماعی عاملی نقش آفرین در فرآیند توسعه، در کشورهای در حال توسعه و یا مشخص تر خاورمیانه ای هم چون ایران، تلقی شده است. در ایران طی 80 سال نرخ شهرنشینی نزدیک به سه برابر شده است. نتیجه ابتدایی این روند رشد، نشانگر حرکتی ناموزون، تقلیدی و بدون بسترسازی های مناسب فرهنگی اجتماعی بوده است. این روند در شهر اراک طی 30 سال ادامه داشته است. در این مطالعه تلاش شده است تا زمینه ها و موانع همبستگی اجتماعی در شهر اراک به عنوان یک شهر صنعتی که فرایندی چند بعدی را در مسیر توسعه شهری نپیموده است، مطالعه شود. بدین سبب با رویکردی تاریخی تطبیقی و بر اساس تحقیقات و اطلاعات پژوهشی از قبل انجام شده، در رابطه با موضوع، از روش فراتحلیل از دسته روش های کیفی با استناد به مدارک و یافته های پژوهشی موجود بهره گرفته شده است. اهداف مطالعاتی تحقیق، بر پایه تحلیل وضع موجود در رابطه با شاخص های همبستگی اجتماعی شهر اراک طراحی گردیده است. در نهایت با توجه به فقدان همبستگی اجتماعی مطلوب، فرایند توسعه شهری اراک، روندی متوازن و متعادل نداشته است و محقق راهکارهایی را مبتنی بر چهارچوب نظری و یافته های تحقیق جهت تقویت همبستگی اجتماعی شهری در اراک ارائه کرده است.