بررسی ارتباط بین عوامل مستعد کننده با عملکرد و برخی متغیرهای دموگرافیک در مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر

بیماری آلزایمر مشکلی بزرگ برای سلامت جامعه محسوب می شود و بر روابط بین فردی و نیز اجتماعی اثر می گذارد. به خاطر طولانی شدن دوره ی مراقبت، نیاز به داشتن مراقبت کنندگان در حال افزایش است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین عوامل مستعد کننده با عملکرد و برخی متغیرهای دموگرافیک در مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر بود.

در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی، جمعیت مورد مطالعه شامل 56 مراقب بیماران مبتلا به آلزایمر در شهر اصفهان در سال 1392 بود. عوامل مستعد کننده شامل آگاهی با 30 سوال، نگرش با 14 سوال و نحوه ی عملکرد مراقبین با 15 سوال در قالب پرسش‍ نامه ی محقق ساخته و به روش مصاحبه سنجیده شد. روایی پرسشنامه ها توسط متخصصان آموزش بهداشت و روان پزشک و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. سنجش ارتباط عوامل مستعد کننده و نحوه ی عملکرد با متغیرهای مستقل، با استفاده از آزمون Regression چندگانه انجام شد.

حدود 92 درصد مراقبین را زنان تشکیل می دادند، اکثر مراقبین در محدوده ی سنی 60-41 سال قرار داشتند و اغلب آن ها دارای تحصیلات زیر دیپلم، متاهل و خانه دار بودند. وضعیت آگاهی مراقبین، خوب و وضعیت نگرش و عملکرد آنان، متوسط ارزیابی شد. نمره ی آگاهی با متغیر تحصیلات (009/ 0 = P) و نمره ی نگرش با متغیرهای جنس (001/ 0 > P)، سن (001/ 0 = P)، تحصیلات 001/ 0 = P)، وضعیت تاهل (006/ 0 = P) و ماه مراقبت (002/ 0 = P) دارای ارتباط معنی دار بود. نحوه ی عملکرد مراقبین فقط با آگاهی آنان ارتباط مستقیم داشت.

از آن جایی که بیشتر مراقبین را زنان تشکیل می دادند و از طرف دیگر اکثر مراقبین، خانوادگی بودند، و با توجه به ماهیت پیش رونده و طولانی مراقبت از این گونه بیماران و به دلیل ارتباط مستقیم آگاهی مراقبین در مورد آلزایمر با نحوه ی عملکرد آنان، آموزش و نیز ایجاد حمایت های اجتماعی با رویکردهای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی از مراقبین زن، خانواده بیماران و مراقبین غیررسمی در اولویت قرار می گیرد.